poniedziałek,
Stanisław Bobrowski
Dziś mija rocznica urodzin oficera Wojska Polskiego, żołnierza Armii Hallera, uczestnika wojny polsko-bolszewickiej i kampanii wrześniowej, kawalera Orderu Virtuti Militari.
Stanisław Bobrowski urodził się 6 kwietnia 1896 roku w Okocimiu. W 1915 roku w Wiedniu zdał egzamin dojrzałości. Jako mieszkaniec zaboru austriackiego został wcielony do armii Austro-Węgier. Służył w tarnowskim 57. Pułku Piechoty. Wkrótce trafił do szkoły oficerskiej. W 1916 roku trafił na front włoski. Rok później jako podporucznik został dowódcą kampanii karabinów maszynowych. 27 września 1917 roku znalazł się we włoskiej niewoli. Brał udział w tworzeniu polskich jednostek wojskowych mających walczyć u boku Włochów.
4 czerwca 1917 roku francuski prezydent Raymond Poincaré wydał dekret o powołaniu Armii Polskiej we Francji. Początkowo żołnierze formacji wywodzili się głównie spośród Polaków ze Stanów Zjednoczonych oraz emigrantów z Kanady i Francji. Później dołączyli do nich Polacy z przebywających we Francji oddziałów rosyjskich. Ochotnicy przybywali także z Brazylii, Argentyny, Wielkiej Brytanii. Akcję werbunkową prowadzono także wśród polskich jeńców z armii niemieckiej i austriackiej. Z powodu jasnoniebieskiego koloru mundurów polskie formacje nazywano Błękitną Armią. Od nazwiska dowódcy nazywano je także Armią Hallera. Pod koniec 1918 roku do tych oddziałów dołączył Stanisław Bobrowski.
Wiosną 1919 roku razem z Armią Hallera powrócił do Polski. Niezwłocznie został skierowany na front, w szeregach 44. Pułku Strzelców Kresowych walczył z Ukraińcami, a następnie z bolszewikami. Po zakończeniu walk o granice Rzeczpospolitej został oficerem zawodowym. W 1925 roku otrzymał przydział do Oddziału II Sztabu Generalnego, komórki wywiadu Wojska Polskiego. W czasie przewrotu majowego poparł stronę rządową i w konsekwencji powrócił do służby w macierzystym 44 Pułku. W 1939 roku już jako podpułkownik był szefem sztabu 27. Dywizji Piechoty w Kowlu.
Podczas kampanii wrześniowej przeszedł szlak bojowy 27 Dywizji Piechoty, od bojów w Borach Tucholskich przez walki na przedmościu bydgoskim i pod Aleksandrowem Kujawskim do bitwy nad Bzurą. 20 września 1939 roku pod Laskami dostał się do niewoli. Do końca wojny przebywał w obozach jenieckich na terenie Niemiec. Wiosną 1945 roku został uwolniony przez oddziały amerykańskie. Od 1948 roku mieszkał w Kanadzie, gdzie aktywnie działał w środowiskach polonijnych i kombatanckich. Zmarł 10 lipca 1990 roku w Toronto, w wieku 94 lat.
