Przeglądasz zaktualizowaną wersję artykułu.
czwartek,
Romuald Bielski
Dziś mija rocznica urodzin podpułkownika saperów Wojska Polskiego, uczestnika powstania warszawskiego, cichociemnego, kawalera Orderu Virtuti Militari.
Romuald Bielski urodził się 14 lipca 1899 roku w Starem koło Połtawy. W latach nauki szkolnej działał w harcerstwie, Towarzystwie Gimnastycznym „Sokół” oraz Polskiej Organizacji Wojskowej. W 1919 roku zdał egzamin dojrzałości i wstąpił w szeregi 4. Dywizji Strzelców Polskich pod dowództwem generała Lucjana Żeligowskiego. Brał udział w wyprawie na Kijów. Na przełomie 1919 i 1920 roku ukończył Szkołę Podchorążych Saperów w Warszawie.
Po zakończeniu walk o granice Rzeczpospolitej pozostał w wojsku. Służył w jednostkach saperów. Od 1936 roku był oficerem Dowództwa Saperów Naczelnego Wodza. W marcu 1939 roku otrzymał awans do stopnia majora. Podczas kampanii wrześniowej służył w Dowództwie Saperów. 18 września razem ze Sztabem Naczelnego Wodza przekroczył granicę z Rumunią. Na początku 1940 roku dotarł do Francji, gdzie wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Otrzymał przydział do Dowództwa Saperów Sztabu Naczelnego Wodza.
W czerwcu 1940 roku został ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Początkowo kierował referatem Szefostwa Motoryzacji i Broni Pancernej, a następnie był oficerem sztabowym 1. Korpusu Polskiego oraz 2. Korpusu Polskiego. Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł szkolenie w zakresie dywersji. W nocy z 29 na 30 maja 1944 roku w ramach operacji lotniczej „Wildhorn 2” został przerzucony do okupowanej Polski. Razem z nim w kraju znalazł się generał Tadeusz Kossakowski „Krystynek”. Podczas operacji nazwanych kryptonimem „Wildhorn” alianckie samoloty lądowały w okupowanej Polsce na polowych lądowiskach. Te niebezpieczne misje miały na celu zapewnienie szybkiego przerzutu z Polski ważnych osób i materiałów. Przy okazji do kraju transportowano cichociemnych, kurierów oraz sprzęt wojskowy. Podczas operacji „Wildhorn 2” aliancki samolot lądował w okolicach Tarnowa.
W okupowanej Polsce otrzymał przydział do Wydziału Broni Szybkich Oddziału III Komendy Głównej Armii Krajowej. Po wybuchu powstania warszawskiego służył jako oficer Komendy Głównej Armii Krajowej. Zaginął podczas walk w stolicy, prawdopodobnie zginął w nieznanych okolicznościach.
