Peripheral Component Interconnect (PCI) to magistrala komunikacyjna stosowana do podłączenia różnych kart rozszerzeń do płyty głównej. Prace nad PCI rozpoczęły się w firmie Intel na początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku. Pierwsza publiczna prezentacja nastąpiła w czerwcu 1992 roku. Aby pomóc producentom sprzętu wdrożyć nową technologię, powołano organizację PCI-SIG (Peripheral Component Interconnect Special Interest Group).

PCI zapewnia szybszą komunikację między komponentami niż jego poprzednik – standard ISA. Zapewnia możliwość stosowania różnych kart rozszerzeń (np. sieciowe, graficzne, dźwiękowe) w odróżnieniu od np. AGP. Magistrala PCI jest niezależna od typu procesora – współpracuje m.in. z PowerPC, UltraSparc, jak i Pentium. Zadbano o wysoką zgodność kolejnych wersji PCI, istotne jest jedynie dopasowanie napięcia. Z kompatybilnością zerwano przy AGP oraz następcy PCI – magistrali PCI Express.

Od początku PCI była zgodna ze standardem Plug and Play. Oznacza to, że po instalacji nowej karty w gnieździe rozszerzeń automatycznie przydzielane są numery przerwań, adresacja itp. Zdecydowanie ułatwia i przyśpiesza to montaż komputerów, ponieważ nie trzeba ustawiać zworek i przełączników, a co za tym idzie, nie jest wymagane posiadanie specjalnie dużej wiedzy, aby uruchomić kartę.

Powstało 64-bitowe rozszerzenie PCI do zastosowań serwerowych o nazwie PCI-X.

Wersje PCI