wtorek,
Leopold Kwiatkowski
Dziś mija rocznica śmierci kuriera Związku Walki Zbrojnej, żołnierza oddziału partyzanckiego Armii Krajowej, instruktora szybowcowego.
Leopold Kwiatkowski urodził się 11 listopada 1906 roku w Nowym Sączu. W rodzinnej miejscowości ukończył szkołę powszechną, a następnie rozpoczął naukę w Państwowej Szkole Przemysłu Drzewnego w Zakopanem. W czasach szkolnych zainteresował się lotnictwem, jako członek szkolnego koła modelarskiego budował modele samolotów. Po zakończeniu nauki odbył służbę wojskową w 3. Pułku Strzelców Podhalańskich w Bielsku-Białej. W barwach pułkowego Wojskowego Klubu Sportowego startował w zawodach narciarskich.
W latach trzydziestych był członkiem Kolejowego Koła Szybowcowego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej w Nowym Sączu. Udzielał się także jako trener w sekcji narciarskiej Kolejowego Klubu Przysposobienia Wojskowego. Zdobył uprawnienia pilota szybowcowego, a następnie instruktora szybowcowego. Uczestniczył w zawodach organizowanych przez Aeroklub Rzeczypospolitej Polskiej. W 1939 roku był dyrektorem Szkoły Szybowcowej LOPP Okręgu Krakowskiego w Tęgoborzy. W przeddzień wybuchu drugiej wojny światowej ewakuował mienie placówki do Stanisławowa.
Podczas okupacji hitlerowskiej był poszukiwany przez Niemców. Rozpoczął działalność w ruchu oporu, został członkiem Związku Walki Zbrojnej. Jego zadaniem stało się przerzucanie żołnierzy z Polski na Węgry. Później jako kurier regularnie przebywał trasę Warszawa – Kraków – Nowy Sącz – Budapeszt dostarczając ważne dokumenty. Ryzykując życiem, łącznie ponad sto razy przekraczał granicę. Po zdekonspirowaniu jego siatki kurierskiej przez gestapo dołączył do oddziału partyzanckiego pod dowództwem kapitana Juliana Zapały „Lamparta”.
Po zakończeniu wojny aktywnie uczestniczył w pracach związanych z odbudową Szkoły Szybowcowej w Tęgoborzu. Po wznowieniu działalności placówki pracował jako instruktor szybowcowy. Jesienią 1950 roku szkoła została rozwiązana przez władze, a Kwiatkowskiego ze względu na wojenną przeszłość odsunięto od pracy w lotnictwie. Pracował w kamieniołomach. Po 1956 roku został zrehabilitowany i podjął pracę w Aeroklubie Podhalańskim w Łososinie Dolnej. Zmarł 11 lutego 1968 roku w Nowym Sączu.
