sobota,
Kopiec Piłsudskiego w Krakowie
6 sierpnia 1934 roku w Krakowie rozpoczęto usypywanie Kopca Piłsudskiego. Kopiec Niepodległości im. Józefa Piłsudskiego w Krakowie to największy kopiec nie tylko spośród pięciu krakowskich kopców, ale także w całej Polsce. Został on usypany na szczycie Sowińca w zachodniej części miasta.
W 1934 roku z pomysłem usypania kopca-pomnika walki narodu o niepodległość wystąpił Związek Legionistów Polskich. Inicjatywa miała nawiązywać do tradycji sypania kurhanów sławy na cześć wielkich postaci i ważnych wydarzeń. Na czele Komitetu Budowy Kopca stanął pułkownik Walery Sławek. Autorem projektu był Franciszek Mączyński. Prace rozpoczęto jeszcze w 1934 roku w dwudziestą rocznicę wymarszu z Krakowa I kompanii kadrowej Legionów (6 sierpnia).
W sypanie kopca włączyło się społeczeństwo. Z całego kraju przyjeżdżali przedstawiciele organizacji społecznych i kombatanckich, szkół, wojska. Były to tysiące ludzi. Przywożono urny z ziemią z pól bitewnych I wojny światowej, na których walczyli Polacy. Po śmierci Józefa Piłsudskiego zapadła decyzja o nazwaniu kopca jego imieniem. Usypywanie zakończono 9 lipca 1937 roku.
W czasie II wojny światowej generalny gubernator Hans Frank wydał rozkaz rozebrania kopca, jednak nie został on wykonany. Najgorsze lata przyszły po wojnie. W 1953 roku, aby usunąć ze szczytu kopca granitową płytę z wyrytym krzyżem legionowym, użyto czołgu. Przy okazji zniszczono stok kopca. Całkowite usunięcie kopca wymagałoby zaangażowania niecodziennych środków, dlatego komunistyczne władze, aby wymazać pomnik z pamięci społeczeństwa, uciekły się do innych metod. Zbocza i tereny przyległe zalesiono. Nazwę kopca usunięto z przewodników, zastępując ją takimi określeniami jak np. „punkt widokowy na Sowińcu”. Celowo dopuszczono do dewastacji kopca.
23 czerwca 1980 roku powstał Komitet Opieki nad Kopcem Józefa Piłsudskiego. Rok później ruszyła akcja odnowy kopca. Ulewne deszcze w latach 1996 i 1997 zniszczyły zbocza kopca. Kolejny remont trwał pięć lat.
