środa,
Juliusz Frey
Juliusz Artur Frey urodził się 14 lipca 1907 roku w Oparach, wsi położonej kilkadziesiąt kilometrów od Lwowa. Po pomyślnie zdanym egzaminie dojrzałości wstąpił do wojska, ukończył Szkołę Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. Po promocji otrzymał przydział do 6. Pułku Lotniczego we Lwowie, gdzie służył jako obserwator w 62. Eskadrze Liniowej. Odbył kursy pilotażu. Od 1933 roku pracował jako instruktor w Lotniczej Szkole Strzelania i Bombardowania w Grudziądzu. W 1937 roku uzyskał przydział do 1. Pułku Lotniczego w Warszawie. Rok później objął stanowisko dowódcy 114. Eskadry Myśliwskiej. W tym samym roku otrzymał awans do stopnia kapitana.
Podczas kampanii wrześniowej jego jednostka znalazła się w składzie Brygady Pościgowej. Brał udział w walkach powietrznych nad Warszawą. Już pierwszego dnia wojny zestrzelił niemiecki bombowiec Heinkel He 111. We wrześniu 1939 roku wspólnie z innym pilotem posłał na ziemię także samolot rozpoznawczy Henschel Hs 126. Po agresji ZSRR na Polskę zgodnie z rozkazami dowództwa udał się do Rumunii. Przedostał się do Francji, gdzie służył jako dowódca eskadry w Dywizjonie 1/145. Brał udział w kampanii francuskiej.
W czerwcu 1940 roku został ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Po przeszkoleniu na sprzęcie brytyjskim otrzymał przydział do brytyjskiego Dywizjonu 607. W listopadzie 1940 roku przeszedł do polskiego Dywizjonu 303. Na początku 1941 roku przeniesiono go do 316. Dywizjonu „Warszawskiego”, był pierwszym dowódcą tej jednostki. Latem tego roku zestrzelił wrogi myśliwiec Messerschmitt Bf 109. Po odbyciu tury lotów bojowych trafił do 16. Polskiej Szkoły Pilotażu Podstawowego, gdzie dowodził dywizjonem szkolnym. Od marca 1943 roku był pilotem kanadyjskiego 418. dywizjonu myśliwców nocnych. Od sierpnia 1944 roku służył jako oficer sztabowy. Po zakończeniu wojny pozostał na emigracji, wyemigrował do Kanady, gdzie mieszkał do końca życia. Zmarł 30 marca 1991 roku.
