środa,
Insurekcja wileńska
Podczas insurekcji kościuszkowskiej w nocy z 22 na 23 kwietnia 1794 roku powstańcy opanowali Wilno.
W Wilnie stacjonował silny garnizon rosyjski liczący około dwóch tysięcy żołnierzy dysponujących kilkunastoma armatami. Tydzień przed wybuchem insurekcji wileńskiej, aby zapobiec spiskowi, Rosjanie aresztowali wielu działaczy patriotycznych. Głównymi inicjatorami zbrojnego wystąpienia przeciw władzom carskim byli Karol Prozor i Jakub Jasiński. Dzień przed wybuchem walk do miasta przybył Szymon Kossakowski, który przeszedł na stronę Rosjan i obwołał się hetmanem polnym litewskim. Miał on wesprzeć carskie władze w walce ze spiskowcami.
Decyzję o rozpoczęciu działań zbrojnych podjął pułkownik Jakub Jasiński. W nocy z 22 na 23 kwietnia 1794 roku powstańcy zaatakowali stacjonujących w mieście Rosjan. Po zaciętych walkach, mimo znacznej liczebnej przewagi carskich żołnierzy, przejęli całkowitą kontrolę nad Wilnem. Pierwszego dnia ogłoszono „Akt Powstania Narodu Litewskiego” i powołano Radę Najwyższą Rządową Litewską. Na czele powstania stanął Jakub Jasiński. Oskarżonego o zdradę, hetmana wielkiego litewskiego Szymona Kossakowskiego skazano na śmierć.
7 maja oddziały pod komendą Jakuba Jasińskiego uprzedzając rosyjski atak na Wilno, zaatakowały carskie formacje pod Polanami. Bitwa nie została rozstrzygnięta, jednak udało się na pewien czas oddalić zagrożenie. 4 czerwca Tadeusz Kościuszko w miejsce Rady Najwyższej Rządowej Litewskiej ustanowił Deputację Centralną Wielkiego Księstwa Litewskiego, a Jakuba Jasińskiego zastąpił generałem Michałem Wielhorskim. W połowie lipca liczące osiem tysięcy żołnierzy carskie oddziały zaatakowały Wilno. Szczególnie ciężkie walki toczyły się w rejonie Ostrej Bramy. Po dwóch dniach Rosjanie zostali odparci. Kolejny atak nastąpił 11 sierpnia. Tym razem Rosjanie ściągnęli pod Wilno dwanaście tysięcy żołnierzy. 12 sierpnia miasto skapitulowało.
