poniedziałek,
Eugeniusz Schielberg
Eugeniusz Schielberg urodził się 15 listopada 1920 roku w Warszawie. Uczył się w warszawskim Gimnazjum Stowarzyszenia Kupców Polskich. Podczas okupacji hitlerowskiej działał w polskim ruchu oporu. Posługiwał się pseudonimem „Dietrich”. Pod koniec 1939 roku wstąpił do organizacji konspiracyjnej Tajna Armia Polska. Równolegle należał do żoliborskiej grupy PET. W szczytowym momencie PET liczył około stu członków rekrutujących się przeważnie z Żoliborza i Mokotowa. W 1942 roku wychowankowie organizacji przeszli do Grup Szturmowych Szarych Szeregów.
3 maja 1943 roku w dniu polskiego święta narodowego wziął udział w najgłośniejszej akcji skierowanej przeciw niemieckim megafonom ulicznym. Członkowie podziemia zorganizowali wtedy „studio” w prywatnym mieszkaniu i podłączyli się do szczekaczki zamontowanej na placu Wilsona. Kiedy Warszawiacy usłyszeli nadawane publicznie polskie marsze wojskowe oraz głos spikera oznajmiający „Tu stacja megafonowa Kierownictwa Walki Cywilnej! Nadajemy audycję specjalną z okazji święta narodowego 3 Maja!” nie potrafili ukryć radości. Wygłoszono krótkie przemówienie do Polaków, a audycję zakończyła „Rota”. Akcja wywołała oddźwięk w całej Warszawie.
1 sierpnia 1943 roku został oddelegowany z Grup Szturmowych do specjalnego oddziału o kryptonimie Agat (Anty-Gestapo) zajmującego się zwalczaniem gestapo. Oddział m.in. organizował zamachy na oficerów SS i gestapo. Przeprowadzono wiele akcji likwidacyjnych. 7 września 1943 roku „Dietrich” brał udział w udanym zamachu na gestapowca Franza Bürkla. Znalazł się w grupie żołnierzy, która 11 lipca 1944 roku w Krakowie przeprowadziła nieudany zamach na wyższego dowódcę SS i Policji w Generalnym Gubernatorstwie generała SS Wilhelma Koppego. Podczas drogi powrotnej do Warszawy pod wsią Udórz zamachowcy stoczyli walkę z kilkudziesięcioma niemieckimi żołnierzami. Zginęło dwóch żołnierzy AK, pięcioro zostało rannych, a troje spośród nich dostało się w ręce wroga. Eugeniusz Schielberg został wtedy ciężko ranny w brzuch.
Podczas powstania warszawskiego walczył w szeregach batalionu „Parasol” w składzie Zgrupowania „Radosław”. Przeszedł cały szlak bojowy jednostki. Po kapitulacji Warszawy opuścił miasto z ludnością cywilną. Trafił na roboty przymusowe w okolice Drezna. Po wojnie powrócił do Warszawy. Ukończył studia inżynierskie na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej, pracował jako inżynier elektronik. Zmarł 18 lipca 2002 roku w Warszawie.
