piątek,
Bitwa pod Lagarde
W dniach 17-18 czerwca 1940 roku pod Lagarde we Francji polska 1. Dywizja Grenadierów stoczyła bitwę z jednostkami niemieckiego 12. Korpusu Armijnego.
1. Dywizja Grenadierów została sformowana 13 listopada 1939 roku. Od stycznia 1940 roku dowódcą jednostki był pułkownik Bronisław Duch. Kilka miesięcy później otrzymał on awans do stopnia generała brygady. Podczas kampanii francuskiej 1. Dywizja Grenadierów została skierowana na jeden z odcinków linii Maginota w rejonie Sarry. Formacja liczyła wtedy ponad szesnaście tysięcy żołnierzy.
W nocy z 16 na 17 czerwca 1940 roku oddziały generała Ducha wycofały się na linię kanału Marna–Ren i zajęły pozycje obronne pod Lagarde. Rano Polaków zaatakowały oddziały niemieckiego 12. Korpusu Armijnego. Niemcy zdołali przekroczyć kanał i uchwycić przyczółek, jednak po nocnym ataku polskich żołnierzy zostali zmuszeni do odwrotu. Drugiego dnia bitwy ich kolejne ataki zostały odparte, jednak sąsiednie odcinki bronione przez Francuzów zostały przełamane i Polakom zagroziło okrążenie. W takiej sytuacji generał Duch zarządził odwrót na nową linię obrony.
20 czerwca Polacy wznowili walki. 21 czerwca 1940 roku na wieść o podjęciu przez marszałka Philippe Petaina rozmów z Niemcami w sprawie rozejmu generał Duch wydał rozkaz o rozwiązaniu 1. Dywizji Grenadierów, a jej żołnierzom nakazał małymi grupami przedzierać się na południe Francji lub do Szwajcarii. Podczas kampanii francuskiej straty 1. Dywizji Grenadierów wyniosły ponad pięć tysięcy ludzi. Bitwa o Lagarde została upamiętniona na jednej z tablic na Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie.
