czwartek,
Bitwa o Sejny
Latem 1920 roku ruszyła ofensywa bolszewickiego Frontu Zachodniego Michaiła Tuchaczewskiego. Polacy bezskutecznie próbowali zatrzymać przeciwnika na linii Niemna, ostatecznie oddziały Armii Czerwonej dotarły aż pod Warszawę. Korzystając z trudnej sytuacji Polaków, Litwini zajęli Sejny, Suwałki i część Puszczy Augustowskiej.
Po odrzuceniu wojsk Tuchaczewskiego spod polskiej stolicy, pod koniec sierpnia na Suwalszczyznę udała się Grupa Operacyjna Wojska Polskiego. Przeprowadzono negocjacje, po których Litwini wycofali się za Linię Focha. Sytuacja została unormowana tylko pozornie, wkrótce wojska litewskie ponownie podeszły pod Suwałki i Augustów. Litwini zajęli m.in. Sejny.
20 września polskie oddziały rozpoczęły operację nad Niemnem, która ostatecznie miała zakończyć wojnę polsko-bolszewicką. Ich plan zakładał obejście bolszewickich pozycji przez Grupę Manewrową wydzieloną z 2. Armii generała Edwarda Rydza Śmigłego i zaatakowanie ich z głębokich tyłów. Pozostałe jednostki miały uderzyć z kierunku zachodniego i związać siły przeciwnika. Zakładano przejście części polskich wojsk przez neutralne terytorium Litwy. Skoncentrowały się one na zachód od Sejn.
22 września polska 4 Brygada Jazdy przełamała opór litewskiej piechoty i opanowała mosty na Niemnie w Druskiennikach. W tym czasie 1. Dywizja Piechoty Legionów pod dowództwem Stefana Dąb-Biernackiego uderzyła na Sejny. Jej przeciwnikiem była litewska 2. Dywizja Piechoty. Walki o miasto trwały sześć godzin. Polacy zajęli Sejny, biorąc licznych jeńców.
Walki o Sejny upamiętniono na jednej z tablic na Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie napisem „SEJNY 1 – 10, 22 IX 1920”.
