środa,
Adam Trybus
Adam Trybus urodził się 3 sierpnia 1909 roku w Zręcinie na Podkarpaciu. Pochodził z rodziny chłopskiej. Uczył się w Państwowym Gimnazjum Klasycznym w Krośnie. W 1929 roku zdał egzamin dojrzałości i rozpoczął studia na kierunku filologii klasycznej na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Po ukończeniu studiów pracował jako nauczyciel łaciny w Krośnie. W ramach służby wojskowej odbył Kurs Podchorążych Rezerwy Piechoty przy 5. Pułku Strzelców Podhalańskich w Przemyślu.
Podczas kampanii wrześniowej walczył jako dowódca plutonu w szeregach 2. Pułku Strzelców Podhalańskich. Przez Węgry przedostał się do Francji. Brał udział w kampanii francuskiej. Po ewakuacji do Wielkiej Brytanii służył w 3. Brygadzie Kadrowej Strzelców, a następnie w Brygadzie Strzelców Podhalańskich. Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł szkolenie w zakresie dywersji. 24 sierpnia 1942 roku złożył przysięgę na rotę Armii Krajowej.
W nocy z 1 na 2 października 1942 roku w ramach operacji lotniczej „Chisel” został przerzucony do okupowanej Polski. Wylądował ze spadochronem w okolicach miejscowości Łupiny kilkanaście kilometrów od Siedlec. Razem z nim w kraju znaleźli się porucznik Eugeniusz Kaszyński „Nurt”, porucznik Artur Linowski „Karp” oraz podporucznik Waldemar Szwiec „Robot”. Cała ekipa skoczków wylądowała bez większych problemów.
Z chwilą skoku otrzymał awans do stopnia porucznika. Po standardowej aklimatyzacji do życia w warunkach okupacji otrzymał przydział do Okręgu Armii Krajowej Łódź. Początkowo był oficerem dywersji i szefem „Kedywu” w Inspektoracie Piotrkowskim AK. Na początku 1943 roku objął stanowisko szefa „Kedywu” Okręgu AK Łódź. W trudnym terenie włączonym do III Rzeszy organizował struktury organizacji i szkolił żołnierzy podziemia. Późną jesienią 1944 roku został komendantem Inspektoratu Rejonowego AK Łódź. Po rozwiązaniu AK działał w antykomunistycznym podziemiu. W czerwcu 1945 roku zorganizował akcję odbicia więźniów z aresztu w Pabianicach.
Prowadził rozmowy z premierem powołanego przez komunistów Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej, Edwardem Osóbką–Morawskim. Po uzyskaniu gwarancji bezpieczeństwa dla swoich żołnierzy ujawnił oficjalnie struktury organizacji. Pod koniec 1945 roku zamieszkał we Wrocławiu. Pracował jako nauczyciel w gimnazjum oraz wykładał łacinę w Seminarium Duchownym. Jesienią 1950 roku został aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa. Przeszedł brutalne śledztwo. Otrzymał wyrok piętnastu lat pozbawienia wolności. Po złagodzeniu kary, w 1955 roku opuścił więzienie. W 1957 roku jego wyrok został uchylony przez warszawski Najwyższy Sąd Wojskowy. Zmarł 4 lipca 1982 roku w Piotrkowie Trybunalskim.
