piątek,
Stanisław Ostwind-Zuzga
4 lutego 1945 roku zginął najwyższy rangą dowódca pochodzenia żydowskiego w polskim podziemiu.
Stanisław Ostwind-Zuzga urodził się 26 kwietnia 1899 roku. W trakcie pierwszej wojny światowej jako nastolatek był żołnierzem Legionów Polskich, walczył m.in. w bitwie pod Kostiuchnówką. Po kryzysie przysięgowym został internowany. W szeregach 36 Pułku Piechoty Legii Akademickiej brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1920 roku przyjął chrzest w Kościele katolickim. W dwudziestoleciu międzywojennym służył w Policji Państwowej.
Podczas okupacji hitlerowskiej przyjął nazwisko Zuzga. Ukrywał się na Podlasiu. W 1942 roku wstąpił do Narodowej Organizacji Wojskowej, a następnie przeszedł do Narodowych Sił Zbrojnych. W maju 1944 roku objął stanowisko dowódcy komendy powiatowej NSZ w Węgrowie. W czerwcu otrzymał awans do stopnia majora.
„Po pierwsze jestem Polakiem, po drugie tylko oni [narodowcy] chcieli mi pomóc”
–– Stanisław Ostwind-Zuzga o swojej służbie w NSZ.
Na początku 1945 roku został aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa. Był torturowany. Komuniści odkryli jego żydowskie pochodzenie i zaproponowali mu przejście na ich stronę. Odpowiedzią była zdecydowana odmowa. Komunistyczny Sąd Wojskowy Garnizonu Warszawskiego skazał go na karę śmierci. Wyrok wykonano 4 lutego 1945 roku.
