środa,
Stanisław Kosicki
Stanisław Kosicki był pierwowzorem postaci Maćka Chełmickiego z powieści „Popiół i diament”. Dzisiaj mija rocznica jego urodzin.
Urodził się 13 lutego 1926 roku. Ukończył szkołę podstawową w Warszawie i po przeprowadzce jego rodziny do Poznania rozpoczął naukę w Gimnazjum świętej Marii Magdaleny. Po wybuchu wojny mieszkał z matką i siostrą w Toruniu. W 1943 roku z powodu odmowy podpisani volkslisty zostali wysiedleni do Ostrowca Świętokrzyskiego.
Kosicki pracował jako kreślarz i z powodu obowiązków zawodowych często opuszczał miasto. Wykorzystywał to w działalności konspiracyjnej, zajmował się kolportażem i łącznością. Latem 1944 roku został aresztowany przez gestapo, zdołał zbiec z transportu do niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Auschwitz. Trafił do oddziału partyzanckiego Armii Krajowej kapitana Wincentego Tomasika „Potoka”. Brał udział w walkach partyzanckich. Za waleczność otrzymał Krzyż Walecznych i Srebrny Krzyż Zasługi.
16 stycznia 1945 roku w Ostrowcu Świętokrzyskim jako dowódca patrolu interweniował podczas rabunku dokonywanego przez nieznaną grupę w prywatnym mieszkaniu. W strzelaninie zginął jeden z bandytów. Okazało się, że był nim świeżo mianowany wojewodą kieleckim żołnierz Armii Ludowej. Wydarzenie to było przedstawiane przez propagandę komunistyczną w odwrotny sposób i stało się kanwą powieści Jerzego Andrzejewskiego „Popiół i diament”. Kosicki musiał uciekać.
Został aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa w Krakowie i skazany na karę śmierci. Nie znając terminu egzekucji, na wykonanie wyroku oczekiwał w kieleckim więzieniu. Latem 1945 roku oddział partyzancki Antoniego Hedy rozbił kieleckie więzienie i uwolnił kilkuset więźniów. Stanisław Kosicki nieoczekiwanie znalazł się na wolności. Ukrywał się na Wybrzeżu. Po ogłoszeniu przez komunistów amnestii w 1947 roku zdecydował się ujawnić.
Ukończył studia i założył rodzinę. Pracował w Stacji Hydrobiologicznej w Mikołajkach. Dopiero w 1954 roku komunistyczne władze powiązały jego osobę z wydarzeniem w Ostrowcu Świętokrzyskim i starym wyrokiem. Po ponownym aresztowaniu został szybko zwolniony z uwagi na posiadany dokument amnestyjny, jednak komunistyczne służby szykanowały go przez resztę życia. Śledzono go, zwalniano z pracy, rozbito rodzinę.
Po przemianach ustrojowych w Polsce napisał książkę „Wojna, wojna, wojenka”, w której przedstawił prawdę o akcji w Ostrowcu Świętokrzyskim. Zmarł 21 marca 1997 roku. Perfidną komunistyczną manipulację i losy jej ofiar przedstawił Krzysztof Kąkolewski w książce „Diament odnaleziony w popiele”.
