piątek,
Stanisław Gilowski
Stanisław Gilowski urodził się 1 kwietnia 1900 roku w Zadarowie. Podczas pierwszej wojny światowej służył w armii austriackiej. W 1918 roku wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej w Zamościu. W szeregach 19 Pułku Ułanów Wołyńskich walczył w wojnie polsko-bolszewickiej.
Po wojnie pracował w górnictwie naftowym. Od 1925 roku był urzędnikiem gminy w mieście Jaremcze. Pod koniec lat dwudziestych założył w tej miejscowości fabryką ceramiczną. W późniejszych latach wybudował dwa pensjonaty. Bezpośrednio przed wybuchem drugiej wojny światowej był burmistrzem Nadwórnej.
Nie został zmobilizowany w 1939 roku. 19 września przeszedł na Węgry i został internowany. W czerwcu 1940 roku dotarł do Francji. Po ewakuacji do Wielkiej Brytanii służył w 7 Brygadzie Kadrowej Strzelców, a następnie w 1 Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej. Zgłosił się do służby w kraju i odbył przeszkolenie dywersyjne.
W nocy z 30 na 31 marca 1942 roku został zrzucony w okolicach wsi Postoliska w powiecie wołomińskim w ramach operacji LEGGING. Wraz z nim skakali porucznik Aleksander Kułakowski „Rywal”, porucznik Wiesław Ipohorski-Lenkiewicz „Zagroda”, pułkownik Józef Spychalski „Grudzień”, porucznik Janusz Zalewski „Chinek”, kurier Stanisław Zaborowski „Grzegorz”. Po aklimatyzacji w okupowanym kraju otrzymał przydział do „Wachlarza”.
Posługiwał się pseudonimem „Gotur”. Był zastępcą kierownika wyszkolenia dywersyjnego, a następnie dowódcą I Odcinka „Wachlarza”. Pod koniec lutego 1943 roku został zastępcą szefa Kedywu Obszaru Lwów Armii Krajowej. Równolegle dowodził dwoma oddziałami dyspozycyjnymi.
Po zakończeniu wojny, aby uniknąć represji ze strony komunistów, posługiwał się przybranymi nazwiskami. Zmarł 17 czerwca 1974 w Warszawie.
