środa,
Nasi uczniowie w Norymberdze
Norymberga — to kolejny punkt na naszej mapie poznawania Bawarii. Miasto cesarzy niemieckich, poetów, malarzy i rzeźbiarzy. Kolorowe, różnorodne i pełne niespodzianek. Mieliśmy także okazję zobaczyć historyczny stadion w Norymberdze.
Norymberga (Nürnberg) to miasto położone nad rzeką Pegnitz, w Środkowej Frankonii, w Bawarii. Obecnie liczy ponad 500 tysięcy mieszkańców. Jest to drugie co do wielkości miasto Bawarii oraz gospodarcza i kulturalna stolica Frankonii. Stosunkowo blisko położonych jest kilka dużych miast: na południowym wschodzie Monachium (150 km), na południowym zachodzie Stuttgart (156 km) oraz na północnym zachodzie Frankfurt nad Menem (186 km). Dokładną lokalizację można sprawdzić na mapie.
Pierwsza wzmianka o mieście pojawiła się w dokumentach cesarza Henryka III pochodzących z 1050 roku. Pojawia się w nich słowo „nuorenberc” (skalista góra). We wczesnym średniowieczu w pobliżu Norymbergi przebiegała granica germańsko-słowiańska. Miasto rozwinęło się wokół górującego nad okolicą wzniesionego na skale zamku cesarskiego. Został on zbudowany w czasach cesarza Henryka III w XI wieku. Po rozbudowie stał się jednym z najważniejszych zamków Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego. W czasie drugiej wojny światowej pod zamkiem przechowywano skradziony z Krakowa ołtarz Wita Stwosza.
Na początku czternastego stulecia Norymberga wraz z Legnicą i Wiedniem była jednym z największych miast środkowej Europy. W XV i XVI wieku miasto stało się centrum niemieckiego renesansu. Norymberga była znaczącym ośrodkiem drukarskim. To tutaj w 1543 roku wydano słynne dzieło Mikołaja Kopernika „De revolutionibus orbium coelestium”.
W strasznych czasach III Rzeszy miasto stało się ważnym ośrodkiem ruchu nazistowskiego. W 1935 roku na zjeździe NSDAP w Norymberdze ogłoszono „norymberskie ustawy rasowe”, które były podstawą prawną polityki antyżydowskiej. W mieście wzniesiono gigantyczne budowle nazistowskiej architektury, niektóre z nich zachowały się do dzisiaj. 2 stycznia 1945 roku 90% średniowiecznego centrum miasta zostało zniszczone w trakcie alianckiego nalotu. Po zakończeniu drugiej wojny światowej w Norymberdze odbył się słynny proces norymberski, w którym osądzono głównych niemieckich zbrodniarzy wojennych.
W zależności od okazji miasto używa dwóch herbów, wielkiego i małego. Stosowanie różniących się detalami wersji herbu jest często spotykane, jednak w przypadku Norymbergi herby są całkowicie inne. Herb wielki to złoty orzeł z ukoronowaną królewską głową na błękitnym polu. Pierwsze wzmianki o tym znaku pochodzą z roku 1240. W późniejszym okresie pojawiła się wersja z głową kobiecą, co w żartach nazywano symbolem pantoflarstwa norymberczyków. Pierwotną wersję przywrócono w 1936 roku. Herb mały to podzielona na dwie części tarcza. Na złotym fragmencie umieszczono pół czarnego dwugłowego cesarskiego orła. Druga część to trzy białe i czerwone pasy ustawione na skos – barwy Frankonii.
Największą atrakcją turystyczną Norymbergi są jej zabytki. Wiele spośród nich znajduje się w okolicy rynku staromiejskiego (Hauptmarkt). Są to m.in. renesansowy ratusz z XIV–XVII wieku, bogato zdobiona figurami wysoka na 19 metrów późnogotycka studnia w kształcie wieży Schöner Brunnen, romańsko-gotycki kościół Świętego Sebalda (Sebalduskirche) oraz kryjący we wnętrzu wiele zabytków gotyckiej rzeźby i malarstwa kościół Najświętszej Marii Panny (Frauenkirche) zbudowany w latach 1352-1362. Z dawnej zabudowy mieszczańskiej ocalały tylko nieliczne stare domy, m.in. dom Albrechta Dürera z piętnastego stulecia. Uważany za najwybitniejszego artystę niemieckiego renesansu Albrecht Dürer jest jedną z najbardziej znanych osób urodzonych w Norymberdze.
Na całym świecie Norymberga słynie z wytwarzanych tutaj kiełbasek (Nürnberger Bratwürste). Malutkie norymberskie kiełbaski mają bardzo długą tradycję. Pierwszą informację na ich temat można znaleźć w dokumencie z 1313 roku. Średniowieczny hit kulinarny od 2003 roku jest chroniony lokalnym certyfikatem UE. Kilka lat wcześniej powstało stowarzyszenie, które stoi na straży jakości tego słynnego produktu.
Norymberska kiełbaska ma niecałe dziesięć centymetrów długości i jest zrobiona ze średnio rozdrobnionej odtłuszczonej wieprzowiny. Zgodnie z tradycją doprawia się ją majerankiem, solą i pieprzem. Producenci stosują jeszcze inne przyprawy, ale stanowi to tajemnicę firmową. Choć jedynym słusznym sposobem przygotowania do spożycia jest grilowanie, istnieją także alternatywy takie jak np. kiełbaski duszone w zalewie octowej.
