piątek,
Michał Nowakowski
Dziś przypada rocznica urodzin kapitana piechoty Wojska Polskiego, uczestnika kampanii wrześniowej i powstania warszawskiego, cichociemnego.
Michał Nowakowski urodził się 29 listopada 1911 roku w Paraszczach. Uczył się w Państwowym Gimnazjum w Jaworowie. W 1930 roku zdał egzamin dojrzałości i rozpoczął odbywanie służby wojskowej w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. Po przejściu do cywila podjął pracę jako urzędnik we Lwowie. Równolegle rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. W 1938 roku uzyskał tytuł magistra prawa.
W kampanii wrześniowej walczył w szeregach 22. Pułku Piechoty 9. Dywizji Piechoty. W połowie listopada 1939 roku we Lwowie wstąpił do Związku Walki Zbrojnej. Latem 1940 roku został aresztowany przez NKWD i zesłany w głąb ZSRR. Po zawarciu układu Sikorski-Majski wstąpił do Armii Andersa. Służył jako dowódca kompanii cekaemów 23. Pułku Piechoty 7. Dywizji Piechoty. Po ewakuacji polskich żołnierzy do Iranu zgłosił się do służby w kraju i został przerzucony do Wielkiej Brytanii. Odbył przeszkolenie w dywersji. 15 grudnia 1943 roku złożył przysięgę na rotę Armii Krajowej.
W nocy z 25 na 26 maja 1944 roku w ramach operacji lotniczej „Weller 23” został przerzucony do okupowanej Polski. Razem z nim do kraju trafili Bronisław Konik „Sikora”, porucznik Zbigniew Matula „Radomyśl”, porucznik Alfred Pokultinis „Fon”, podporucznik Zbigniew Wilczkiewicz „Kij” oraz kurier Delegatury Rządu na Kraj podporucznik Jan Nodzyński „Łuk”. Skoczków przyjęła kilkanaście kilometrów od Bochni placówka odbiorcza „Koliber 2”.
Odlot ekipy cichociemnych nastąpił 24 maja z lotniska Campo Cassale w Brindisi we Włoszech. Dowódcą załogi samolotu był kapitan nawigator Stanisław Daniel z 1586 Eskadry do Zadań Specjalnych. Po dotarciu na miejsce zrzutu z samolotu wyskoczyło trzech spadochroniarzy, a następnie wyrzucono zasobniki ze sprzętem wojskowym. W tym momencie obsada placówki odbiorczej uznała, że nastąpił koniec zrzutu i zgasiła światła sygnalizacyjne. Samolot kilka minut krążył w powietrzu, zanim żołnierze AK zorientowali się w pomyłce i ponownie uruchomili sygnalizację. Wtedy samolot opuściła druga tura skoczków.
Znaleziono wszystkie zasobniki. Spadochroniarzy zakwaterowano na kilka dni w pobliskiej wsi, później zostali umieszczeni na parafii w Bochni. Po czterech skoczków przyjechała łączniczka, która zabrała ich do Warszawy. Jan Nodzyński i Zbigniew Wilczkiewicz oddzielili się od grupy wcześniej. Droga pociągiem do Warszawy przebiegła bez niespodzianek.
Kapitan Nowakowski po aklimatyzacji w Warszawie prawdopodobnie otrzymał przydział do Okręgu Nowogródek AK, jednak nigdy tan nie dotarł. W przeddzień wybuchu powstania został oficerem kompanii „Zagroda” działającej w ramach Oddziału V Łączności sztabu Komendy Głównej AK. W powstaniu walczył w Śródmieściu Południowym, w szeregach 3. Batalionu Pancernego AK „Golski”. Po kapitulacji stolicy opuścił miasto z ludnością cywilną. Zbiegł w drodze do obozu w Pruszkowie.
Po wojnie pracował jako komisarz ziemski w Wojewódzkim Urzędzie Ziemskim w Inowrocławiu. Nawiązał współpracę z antykomunistycznym podziemiem. W styczniu 1946 roku został aresztowany pod zarzutem korupcyjnym. 20 maja uciekł z więzienia. Pod fałszywym nazwiskiem pracował w kilku urzędach w Warszawie. W 1952 roku został ponownie aresztowany. Pięć lat spędził w więzieniu. W 1959 roku trafił do aresztu ponownie pod korupcyjnym zarzutem. Zmarł 13 grudnia 1961 roku w niewyjaśnionych okolicznościach w więzieniu w Barczewie.
