wtorek,
Maria Konopnicka, „Rota”
Dziś przypada rocznica śmierci jednej z najwybitniejszych polskich pisarek w historii. Maria Konopnicka żyła w latach 1842–1910. Jej twórczość była bardzo różnorodna, obejmowała takie gatunki literackie jak wiersze, nowele, szkice, reportaże, teksty krytyczne i publicystyczne, a także utwory dla dzieci. Często zabierała głos na temat niesprawiedliwości społecznej i złego traktowania kobiet. Wiele jej utworów było przepełnionych patriotyzmem. Angażowała się w walkę o prawa kobiet, akcje potępiające represje władz pruskich, pomocy na rzecz więźniów. Jej pogrzeb stał się wielką manifestacją patriotyczną, w której udział wzięło pięćdziesiąt tysięcy ludzi.
Wiersz „Rota” po raz pierwszy został opublikowany w 1908 roku w tygodniku „Gwiazdka Cieszyńska”. Utwór powstał pod wpływem oburzenia na prowadzoną w zaborze pruskim politykę germanizacyjną. Feliks Nowowiejski napisał muzykę do wiersza Marii Konopnickiej i w ten sposób powstała jedna z najbardziej znanych polskich pieśni patriotycznych. Pierwsze publiczne wykonanie „Roty” miało miejsce w rocznicę 500-lecia zwycięstwa Polski w bitwie pod Grunwaldem podczas uroczystego odsłonięcia pomnika Grunwaldzkiego w Krakowie. Pieśń została wykonana przez kilkuset chórzystów, którymi dyrygował sam kompozytor. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości pieśń „Rota” była bardzo poważną kandydatką na oficjalny hymn państwowy Rzeczypospolitej Polskiej.
„Rota”
Maria Konopnicka
Nie rzucim ziemi, skąd nasz ród,
Nie damy pogrześć mowy!
Polski my naród, polski lud,
Królewski szczep piastowy,
Nie damy, by nas zniemczył wróg…
— Tak nam dopomóż Bóg!
Do krwi ostatniej kropli z żył
Bronić będziemy Ducha,
Aż się rozpadnie w proch i w pył
Krzyżacka zawierucha.
Twierdzą nam będzie każdy próg…
— Tak nam dopomóż Bóg!
Nie będzie Niemiec pluł nam w twarz,
Ni dzieci nam germanił.
Orężny wstanie hufiec nasz,
Duch będzie nam hetmanił,
Pójdziem, gdy zabrzmi złoty róg…
— Tak nam dopomóż Bóg!