czwartek,
Leon Czechowski
Leon Czechowski urodził się 7 kwietnia 1797 roku w Myślatyczach w zaborze austriackim. Uczestniczył w dwóch wielkich polskich powstaniach narodowych.
Od roku 1818 służył w pułku Grenadierów Gwardii Królestwa Polskiego. Później był instruktorem 24 korpusu litewskiego w Grodnie. Brał udział w przygotowaniach do powstania listopadowego i uczestniczył w wydarzeniach Nocy Listopadowej. W 1831 roku otrzymał awans na stopień kapitana. 25 lutego 1831 roku walczył w bitwie pod Olszynką Grochowską. Został ciężko ranny. Za swoje poświęcenie i odwagę otrzymał order Virtuti Militari.
W stopniu majora brał udział w powstaniu krakowskim w 1846 roku. Oddziały pod jego dowództwem miały opanować Tarnów. Czechowski zebrał jedynie 150 ochotników, nie byli oni w stanie pokonać liczącego 560 żołnierzy piechoty oraz 600 dragonów garnizonu austriackiego. Przeciw oddziałowi Czechowskiego obok żołnierzy austriackich stanęli podpuszczeni przez zaborcę chłopi.
W 1849 Leon Czechowski przedostał się na Węgry i jako dowódca oddziałów piechoty 2 batalionu Legionu Polskiego walczył w powstaniu węgierskim. Odnosił liczne zwycięstwa i został awansowany przez generała Józefa Bema do stopnia podpułkownika. Po klęsce wojsk powstańczych dostał się do niewoli. Po ucieczce od roku 1853 przebywał w Paryżu.
W 1863 roku na rozkaz generała Józefa Wysockiego zorganizował w Galicji oddział ochotników i wyruszył do Królestwa Polskiego, aby wziąć udział w powstaniu listopadowym. 15 marca jego formacja przekroczyła granice zaborów. Pierwszą bitwę stoczył 20 marca pod Potokiem. Następnego dnia w rejonie Lasu Ciosmańskiego Moskale zaatakowali ponownie. Oddział został rozbity, pozostali przy życiu powrócili na ziemie zaboru austriackiego. Czechowski został osadzony w więzieniu, gdzie przebywał do 1866 roku. Kiedy opuścił więzienie miał 69 lat. Zmarł w Jarosławiu w 1888 roku.
