Przeglądasz zaktualizowaną wersję artykułu.
piątek,
Krzysztof Grodzicki
Krzysztof Marian Aleksander Grodzicki urodził się 10 czerwca 1915 roku w Myślenicach. Był uczniem II Państwowego Gimnazjum im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Stanisławowie. W 1935 roku zdał egzamin dojrzałości. W ramach służby wojskowej ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu. Praktykę odbywał w 6. Pułku Ułanów Kaniowskich w Stanisławowie. Po przejściu do cywila w 1937 roku został studentem Politechniki Lwowskiej. Naukę przerwał wybuch wojny.
Podczas mobilizacji otrzymał przydział do Ośrodka Zapasowego Podolskiej Brygady Kawalerii. Walczył w kampanii wrześniowej. 22 września przeszedł na Węgry i stamtąd przedostał się do Francji, gdzie służył w Oddziale I Sztabu Naczelnego Wodza. Latem 1940 roku przybył do Polski jako emisariusz Naczelnego Wodza generała Władysława Sikorskiego. Został aresztowany przez NKWD, otrzymał karę śmierci.
Po zawarciu układu Sikorski-Majski wyszedł z więzienia i dołączył do formowanych w ZSRR polskich oddziałów. Był żołnierzem 12 Pułku Ułanów Podolskich 3 Dywizji Strzelców Karpackich. Brał udział w walkach na Bliskim Wschodzie. Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł odpowiednie przeszkolenie. 14 lutego 1944 roku został zaprzysiężony na rotę Armii Krajowej.
W nocy z 21 na 22 maja 1944 roku w ramach operacji lotniczej „Weller 29” został przerzucony do okupowanej Polski. Razem z nim w kraju znaleźli się porucznik Marian Golarz „Góral 2”, podporucznik Władysław Marecki „Żabik 2”, generał brygady Leopold Okulicki „Kobra 2”, podporucznik Zbigniew Waruszyński „Dewajtis 2” oraz kapitan Tomasz Wierzejski „Zgoda 2”. Skoczków spadochronowych przyjęła placówka odbiorcza „Kos” w okolicy wsi Wierzbno niedaleko Krakowa. Teren zabezpieczali żołnierze Armii Krajowej i oddział Batalionów Chłopskich.
Po odbyciu aklimatyzacji do życia w warunkach okupacyjnych otrzymał przydział do Okręgu Kraków AK. Służył w Obwodzie Myślenice, gdzie zajmował się szkoleniem oddziałów partyzanckich. Po wojnie wyjechał do Argentyny, gdzie mieszkał do końca życia. Zmarł 12 grudnia 1989 roku w Olivos na przedmieściach Buenos Aires.
