wtorek,
Kazimierz Rzepka
Kazimierz Rzepka urodził się 1 marca 1915 w Biadolinach Szlacheckich między Brzeskiem a Tarnowem. Był synem rolnika. W latach 1930–1934 uczył się w Korpusie Kadetów w Rawiczu. W 1934 roku zdał egzamin dojrzałości i rozpoczął w ramach służby wojskowej naukę w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Komorowie. W 1936 roku otrzymał awans do stopnia podporucznika. Służył w 8. Pułku Piechoty Legionów jako dowódca plutonu karabinów maszynowych.
W kampanii wrześniowej 1939 roku jego pułk był przydzielony do Armii Odwodowej „Prusy”. Walczył pod Samsonowem, Iłżą, Puławami. Jego ostatnim bojem we wrześniu 1939 roku okazała się II bitwa pod Tomaszowem Lubelskim. 8. Pułk Piechoty został całkowicie rozbity, a ranny podporucznik Rzepka dostał się do niewoli. Zdołał zbiec z obozu przejściowego i przedostać się na Węgry. Po ucieczce z obozu internowania dotarł do Francji, gdzie otrzymał przydział do 3. Pułku Piechoty na stanowisko dowódcy plutonu. Walczył w kampanii francuskiej. Odznaczał się męstwem, czterokrotnie otrzymał Krzyż Walecznych. W bitwie pod Lagarde został ranny i trafił do niewoli.
24 czerwca 1941 roku podziemnym tunelem uciekł z obozu jenieckiego Oflag VI B Dössel. Dotarł do Hiszpanii, gdzie został zatrzymany przez patrol żandarmerii. Osadzono go we frankistowskim obozie koncentracyjnym w Miranda de Ebro. 22 stycznia 1942 roku ukryty w śmieciach został wywieziony za ogrodzenie obozu. Przez Lizbonę i Gibraltar trafił na statek, który dostarczył go do Wielkiej Brytanii. Służył w 1. Samodzielnej Brygady Spadochronowej.
Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł odpowiednie przeszkolenie. W nocy z 20 na 21 lutego 1943 roku w ramach operacji lotniczej „Rivet” został przerzucony do okupowanej Polski. Razem z nim ze spadochronem skakali porucznik Marian Garczyński „Skała”, podporucznik Henryk Jachciński „Kret” oraz podporucznik Lech Rydzewski „Grom”. Skoczków przyjęła placówka odbiorcza „Okoń” w okolicach miejscowości Okoń kilkanaście kilometrów od Koniecpola.
Po aklimatyzacji w Warszawie otrzymał przydział do Kedywu Okręgu Lwów Armii Krajowej na stanowisko dowódcy ośrodka dywersyjnego Obwodu Lwów Wschód AK. Zajmował się szkoleniem patroli sabotażowo-dywersyjnych. Uczestniczył w wielu akcjach bojowych. 26 listopada 1943 roku po wysadzeniu niemieckiego pociągu z amunicją na trasie Lwów–Krasne i udanej ewakuacji zmarł na zawał serca.
