wtorek,
Jan Grycz
Dokładnie sto dziesięć lat temu urodził się podporucznik piechoty Wojska Polskiego, uczestnik kampanii wrześniowej i walk w Norwegii, cichociemny.
Jan Grycz urodził się 10 grudnia 1909 roku w Chomęcicach niedaleko Poznania. Ukończył Państwową Średnią Szkołę Rolniczą w Bojanowie. W 1939 roku opracowywał plany mobilizacji w rolnictwie w Wielkopolsce. W kampanii wrześniowej walczył w szeregach Wielkopolskiej Brygady Kawalerii. 18 września przeszedł do Rumunii. Dotarł do Francji, gdzie skierowano go do Szkoły Podchorążych Piechoty w Camp de Coëtquidan. Wiosną 1940 roku otrzymał przydział do Samodzielnej Brygadzie Strzelców Podhalańskich. Uczestniczył w kampanii norweskiej i bitwie o Narvik. Za zasługi w podczas walk w Norwegii otrzymał swój pierwszy Krzyż Walecznych.
W czerwcu 1940 roku został ewakuowany do Wielkiej Brytanii, gdzie otrzymał przydział do 1. Brygady Strzelców. Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł odpowiednie przeszkolenie. W nocy z 3 na 4 września 1942 roku w ramach operacji lotniczej „Measles” został przerzucony do okupowanej Polski. Razem z nim w kraju Polsce znaleźli się kapitan Julian Kozłowski „Cichy”, porucznik Wincenty Michalczewski „Mir”, porucznik Kazimierz Smolski „Sosna”, kapitan Wacław Zaorski „Ryba” oraz major Wiktor Zarembiński „Zrąb”. Cała ekipa cichociemnych wylądowała bez większych problemów. Skoczków odebrała placówka odbiorcza „Żaba” w okolicach miejscowości Stachlew kilkanaście kilometrów na południe od Łowicza.
Po przerzucie do okupowanej Polski otrzymał przydział do Związku Odwetu, a następnie do Kedywu Okręgu Polesie Armii Krajowej. Jako komendant Leśnej Młodszych Dowódców Piechoty „Młodnik” zajmował się szkoleniem żołnierzy. Razem ze swoimi kursantami udał się na Polesie Wołyńskie i podjął działania odwetowe przeciwko UPA. Zginął w walce z obławą niemiecką w okolicach Hłuszy. Za męstwo w walce łącznie cztery razy otrzymał Krzyż Walecznych.
