wtorek,
Henryk Minkiewicz
9 kwietnia 1940 roku generał dywizji Wojska Polskiego, dowódca Korpusu Ochrony Pogranicza, kawaler Orderu Virtuti Militari został zamordowany w Katyniu.
Henryk Minkiewicz-Odrowąż urodził się 19 stycznia 1880 w Suwałkach. Ukończył gimnazjum w Mariampolu. Od 1998 roku studiował nauki przyrodnicze w Petersburgu. W młodości związał się Polską Partią Socjalistyczną. Po przenosinach do Krakowa w 1902 roku studiował medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po roku zmienił kierunek na malarstwo w Szkole Sztuk Pięknych. W 1904 roku ostatecznie zrezygnował ze studiów i poświęcił się działalności politycznej.
Był bliskim współpracownikiem Józefa Piłsudskiego. Między innymi działał w Organizacji Bojowej PPS, Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckim. W 1909 roku w Rzymie wykonał wyrok śmierci na policyjnym prowokatorze. Po wybuchu pierwszej wojny światowej służył w Legionach Polskich. Jako porucznik dowodził 1. kompanią 3 Pułku Piechoty kapitana Józefa Hallera. Raniony 6 lipca 1916 w bitwie pod Kostiuchnówką dostał się do rosyjskiej niewoli. Po roku udało mu się zbiec. Latem 1917 roku dołączył do Polskiej Siły Zbrojnej. Był komendantem Garnizonu Warszawa w stopniu pułkownika.
W listopadzie 1918 kierował akcją rozbrajania żołnierzy niemieckich i przejmowania ważnych obiektów w Warszawie. Na stanowiskach dowódczych uczestniczył w walkach z Ukraińcami i bolszewikami. W maju 1920 roku otrzymał awans do stopnia generała podporucznika. Podczas bitwy warszawskiej był zastępcą Wojskowego Gubernatora Warszawy generała Franciszka Latinika.
Po wojnie polsko-bolszewickiej dowodził 4 Dywizją Piechoty we Włocławku. Później był zastępcą dowódcy kolejno Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie, Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie. Jesienią 1924 roku został dowódcą Korpusu Ochrony Pogranicza. W tym samym roku został awansowany na generała dywizji. W maju 1929 roku na polecenie Józefa Piłsudskiego został zwolniony ze stanowiska dowódcy KOP. W 1934 roku został przeniesiony w stan spoczynku.
Po agresji ZSRR na Polskę mimo podeszłego wieku został aresztowany przez NKWD. Trafił do obozu w Kozielsku. Był tam najwyższym rangą jeńcem. Cieszył się dużym autorytetem i stał się dla więzionych oficerów nieoficjalnym arbitrem, doradcą i opiekunem. Z dostępnych dokumentów wynika, że 7 kwietnia 1940 roku został wywieziony z obozu. Został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD prawdopodobnie 9 kwietnia w Katyniu. Jego ciała do dziś nie zidentyfikowano.
