piątek,
Franciszek Knapp
Franciszek Knapp urodził się 25 marca 1898 roku w Szczebrzeszynie. Uczył się w gimnazjum w Hrubieszowie. Jako mieszkaniec zaboru rosyjskiego w 1915 roku został wcielony do Marynarki Wojennej Imperium Rosyjskiego. Później trafił do carskiej kawalerii. Podczas walk na Wołyniu latem 1916 roku dostał się austriackiej niewoli. Zdołał zbiec z obozu jenieckiego. Wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej w Hrubieszowie. Był żołnierzem oddziału porucznika Tadeusza Puszczyńskiego. Jesienią 1918 roku brał udział w rozbrajaniu austriackich żołnierzy.
Ochotniczo wstąpił do Wojska Polskiego i został żołnierzem 1 Pułku Szwoleżerów. Latem 1919 roku otrzymał przydział do Ekspozytury Żandarmerii Polowej Frontu Wołyńskiego. Później służył w żandarmerii polowej 5 Brygady Jazdy, 13 Dywizji Piechoty, 3 Armii, 1 Dywizji Piechoty Legionów, 7 Dywizji Piechoty, Samodzielnej Brygady Kozaków Dońskich i 1 Dywizji Jazdy. W 1921 roku uczestniczył w III powstaniu śląskim.
W 1922 roku ukończył kurs dla podoficerów żandarmerii w Centralnej Szkole Żandarmerii w Grudziądzu. Służył w kilku jednostkach żandarmerii, m.in. jako członek ochrony willi „Milusin” w Sulejówku, zamieszkiwanej przez Józefa Piłsudskiego. Po przewrocie majowym służył w Belwederze, gdzie ponownie ochraniał Józefa Piłsudskiego. W 1931 roku przeniesiono go do Korpusu Ochrony Pogranicza. Walczył w kampanii wrześniowej w szeregach 38 Dywizji Piechoty. Podczas walk pod Lwowem został ranny.
Na początku 1940 roku został członkiem konspiracyjnej organizacji Muszkieterzy. Zajmował się kontrwywiadem. Pod koniec 1940 roku komórkę kontrwywiadu Muszkieterów podporządkowano Komendzie Głównej Związku Walki Zbrojnej. Na początku 1943 roku Knapp otrzymał stanowisko kierownika komórki ewakuacyjno-obserwacyjnej w Referacie 998 Oddziału II Informacyjno-Wywiadowczego Komendy Głównej Armii Krajowej. Latem 1943 roku dowodził akcją opróżnienia skrytek w mieszkaniu aresztowanego przez Niemców komendanta głównego Armii Krajowej generała brygady Stefana Roweckiego.
W lipcu 1944 roku został aresztowany, jednak nie powiązano go z ruchem oporu. Trafił do niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Groß-Rosen. Został uwolniony w 1945 roku. Powrócił do Polski i zamieszkał w Szczecinie. W 1949 roku został aresztowany przez komunistyczne służby. Po trwającym ponad dwa lata śledztwie otrzymał wyrok sześciu lat więzienia. W 1955 roku został zwolniony, a rok później zrehabilitowany. Zmarł 15 listopada 1984 roku w Szczecinie.
