sobota,
Eugeniusz Ladenberger
11 grudnia 1908 roku urodził się major Wojska Polskiego, oficer Armii Krajowej, uczestnik kampanii wrześniowej i powstania warszawskiego.
Eugeniusz Ladenberger przyszedł na świat w Słotwinie niedaleko Żywca. Był uczniem Gimnazjum Państwowego w Nowym Sączu. W 1927 roku otrzymał świadectwo dojrzałości i rozpoczął służbę wojskową. Odbył Kurs Szkoły Podchorążych w Oficerskiej Szkole Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. W latach 1928–1930 ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. Służył w kilku jednostkach. W 1939 roku jako kapitan był oficerem 15. Pułku Piechoty „Wilków” w Dęblinie.
Podczas kampanii wrześniowej był dowódcą kompanii karabinów maszynowych w 39. Dywizji Piechoty. Walczył na Lubelszczyźnie, w bitwie pod Tomaszowem Lubelskim został ranny i dostał się do niewoli. Na początku października uciekł z obozu jenieckiego. Po przybyciu do Lublina wstąpił do Służby Zwycięstwu Polski. Na początku 1940 roku objął stanowisko komendanta Obwodu Związku Walki Zbrojnej Lubartów. Latem tego roku zagrożony aresztowaniem wyjechał do Lublina.
Wiosną 1941 roku przybył do Warszawy. Był oficerem w Wydziale Wyszkolenia III Oddziału Komendy Głównej ZWZ. Organizował Batalion Sztabowy „Baszta”, którego zadaniem była ochrona Komendy Głównej podczas powstania. Po przekształceniu ZWZ w Armię Krajową „Baszta” przeszła pod komendę V oddziału Komendy Głównej. Kapitan Ladenberger prowadził zajęcia na konspiracyjnych kursach podchorążych oraz podoficerskich.
Po wybuchu powstania warszawskiego już w stopniu majora dowodził batalionem „Bałtyk” w składzie Zgrupowania Pułku Baszta. 1 sierpnia jego oddział atakował broniony przez liczny oddział SS budynek Szkoły Rękodzielniczej przy ulicy Narbutta. Podczas powstania walczył na Górnym Mokotowie. 27 września 1944 roku z rozkazu majora Kazimierza Szternala jako parlamentariusz negocjował z Niemcami warunki kapitulacji dzielnicy.
Po kapitulacji Górnego Mokotowa dostał się do niewoli. Przebywał w obozach jenieckich na terenie Niemiec. Wolność odzyskał w maju 1945 roku. Wstąpił do 2. Korpusu Polskiego. Po demobilizacji wrócił do Polski i zamieszkał w Gdańsku. Działał w środowiskach kombatanckich byłych żołnierzy AK. Zmarł 14 listopada 1979 roku w Warszawie.
