wtorek,
Emil Kumor
Dzisiaj mija rocznica śmierci Emila Kumora – żołnierza kampanii wrześniowej i powstania warszawskiego, inicjatora i organizatora akcji „Góral”.
Urodził się 14 stycznia 1899 roku. W 1916 roku jako siedemnastolatek wstąpił do Legionów Polskich. W dwudziestoleciu międzywojennym był zawodowym oficerem Wojska Polskiego. We wrześniu 1939 roku walczył w bitwie nad Bzurą, a następnie przedostał się do Warszawy. Był oficerem w sztabie generała brygady Michała Tokarzewskiego-Karaszewicza.
Brał udział w formowaniu Służby Zwycięstwu Polski. Pełnił odpowiedzialne funkcje w polskiej armii podziemnej, m.in. kierował Wydziałem Legalizacji. Organizował na terenie Warszawy skrytki i lokale konspiracyjne, m.in. dla dowódcy Armii Krajowej Stefana Roweckiego „Grota”.
Wiosną 1942 roku podczas rozmowy kapitana Kumora z generałem „Grotem” wysunięty został nowy pomysł na zdobycie pieniędzy potrzebnych na prowadzenie działalności największej podziemnej armii w całej okupowanej Europie. Środki finansowe miały być zdobyte na drodze akcji bojowej w kontrolowanym przez okupanta warszawskim oddziale Banku Emisyjnego. Ostatecznie zdecydowano się na uderzenie podczas transportu pieniędzy. Podczas akcji „Góral” zdobyto ponad 106 milionów złotych.
W trakcie powstania warszawskiego był inspektorem odcinka bojowego w Śródmieściu. Zorganizował wytwórnię granatów. Przyczynił się do wykrycia w magazynach browaru „Haberbusch i Schiele” wielkich zapasów jęczmienia, które wykorzystano do wyżywienia walczącej Warszawy. Z jęczmienia przygotowywano m.in. zupę plujkę. Jej nazwa pochodzi od łupin jęczmienia, które wypluwano podczas jedzenia.
Po upadku powstania trafił do Oflagu II C Woldenberg. Uwolniony w styczniu 1945 roku wrócił do kraju. Wstąpił do wojska. Służył w jednostkach w Goleniowie, Skierniewicach i Ełku. W 1946 roku na własną prośbę przeszedł w stan spoczynku. W 1948 roku został aresztowany przez komunistyczne służby. Zwolniono go z więzienia w 1953 roku po umorzeniu śledztwa. Zmarł 28 grudnia 1957 roku.
