czwartek,
Cezary Nowodworski
103 lata temu urodził się uczestnik kampanii wrześniowej i powstania warszawskiego, oficer Wojska Polskiego i Armii Krajowej, cichociemny Cezary Nowodworski.
Przyszedł na świat 7 marca 1916 roku w Tomsku na Syberii. Był synem zesłańca syberyjskiego. Ukończył Gimnazjum Męskie im. Józefa Piłsudskiego w Pińsku. W 1935 roku zdał egzamin dojrzałości i rozpoczął naukę w Szkole Podchorążych Artylerii w Toruniu. Po jej ukończeniu otrzymał przydział do Ośrodka Zapasowego Artylerii Lekkiej nr 5. Brał udział w kampanii wrześniowej. Po zakończeniu walk trafił do niewoli, jednak szybko zdołał zbiec. Przedostał się do Francji. Został żołnierzem 3. Pułku Artylerii Lekkiej 3. Dywizji Piechoty we Francji. Walczył w kampanii francuskiej. Po upadku Francji został ewakuowany do Wielkiej Brytanii.
Służył w dywizjonie artylerii lekkiej w 1 Brygadzie Strzelców w Szkocji. Zgłosił się do służby w kraju. Po odbyciu przeszkolenia, w nocy z 4 na 5 maja 1944 roku został przerzucony do kraju. Razem z nim ze spadochronem skakali porucznik Tadeusz Jaworski „Bławat”, podporucznik Zdzisław Luszowicz „Szakal”, porucznik Antoni Nosek „Kajtuś”, porucznik Mieczysław Szczepański „Dębina”, porucznik Czesław Trojanowski „Litwos”. Ekipa cichociemnych wylądowała w okolicach wsi Lekszyce, czterdzieści kilometrów od Krakowa.
Początkowo otrzymał przydział do przydzielony do grupy kapitana „Zgody”, która miała trafić do 30. Poleskiej Dywizji Piechoty Armii Krajowej, jednak ostatecznie w lipcu 1944 roku został oficerem batalionu „Czata 49”. Walczył w powstaniu warszawskim. Początkowo był dowódcą plutonu na Woli. Pod koniec pierwszego tygodnia walk zniszczył dwa czołgi. 8 sierpnia został niegroźnie ranny w prawą rękę. Kolejny raz został raniony podczas walk na Starym Mieście. Pod koniec sierpnia objął dowództwo kompanii. Po upadku Starówki przeszedł kanałami do Śródmieścia. 4 września otrzymał awans do stopnia kapitana.
Był uważany za jednego z najodważniejszych żołnierzy „Czaty 49”. Swoje ostatnie walki stoczył na Czerniakowie. Zginął prawdopodobnie 22 września podczas próby przeprawy na prawy brzeg Wisły. Według jednej z wersji zdołał sforsować rzekę i zaginął po aresztowaniu przez NKWD.
