sobota,
Bronisław Malinowski
Bronisław Malinowski urodził się 12 lutego 1912 roku we Lwowie. Miał dwanaścioro rodzeństwa, jego trzech braci poległo w walkach o granice Rzeczpospolitej. Jako siedemnastolatek porzucił naukę w Lwowskiej Szkole Technicznej i wstąpił do wojska. Wymaganą zgodę zamiast rodziców podpisał jego brat. Służył w 6 Pułku Lotniczym we Lwowie. Odbył kurs pilotażu do Centrum Wyszkolenia Podoficerów Lotnictwa w Bydgoszczy. W 1932 roku ukończył Wyższy Kurs Myśliwski w Grudziądzu.
Otrzymał przydział jako pilot myśliwski w 3 Pułku Lotniczym w Poznaniu. Od 1934 roku był instruktorem w Szkole Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. Po wybuchu drugiej wojny światowej znalazł się w składzie jednego z improwizowanych kluczy myśliwskich sformowanych z dęblińskich instruktorów. Latał na przestarzałych myśliwcach PZL P.7. 11 września otrzymał rozkaz zniszczenia bezużytecznych z powodu braku paliwa samolotów. Ewakuował się do Rumunii, skąd dotarł do Francji.
Po odbyciu przeszkolenia na samolotach francuskich, w maju 1940 roku otrzymał przydział do grupy pilotów transportujących samoloty do jednostek. Po upadku Francji z innymi pilotami poleciał eskadrą dwusilnikowych bombowców LeO 451 do Casablanki. Z Afryki udał się statkiem do Wielkiej Brytanii.
Na Wyspach Brytyjskich został przydzielony do 43 Dywizjonu Myśliwskiego RAF. Walczył w bitwie o Anglię. 7 sierpnia 1940 roku zestrzelił bombowiec Junkers Ju 88. Wiosną 1941 roku został przeniesiony do polskiego 302 Dywizjonu Myśliwskiego „Poznańskiego”. W maju 1942 roku odszedł na sześciomiesięczny odpoczynek do bazy szkoleniowej w Grangemouth. Pracował jako instruktor na kursie pilotów myśliwskich.
Jesienią 1942 roku wrócił do 302 Dywizjonu. 30 grudnia 1942 roku prawdopodobnie zestrzelił wrogi myśliwiec Messerschmitt Bf 109. Na początku 1943 roku zgłosił się do nowej polskiej jednostki myśliwskiej tworzonej z zamiarem uczestniczenia w walkach nad Afryką. Jako pilot Polskiego Zespołu Myśliwskiego zwanego Cyrkiem Skalskiego zestrzelił w Północnej Afryce myśliwiec Bf 109.
Po kapitulacji niemieckich wojsk w Afryce wrócił do 302 Dywizjonu. 8 września 1943 roku eskortował wyprawę amerykańskich bombowców. Na pograniczu Francji i Belgii doszło do walki powietrznej z dużą grupą niemieckich myśliwców. Według niektórych źródeł Malinowski zestrzelił dwóch przeciwników. W tej walce jego maszyna została poważnie uszkodzona. Musiał awaryjnie lądować w okupowanej Belgii. Zdołał ukryć się przed poszukującymi go Niemcami. Dzięki pomocy Belgów przeszedł operację zranionej nogi w szpitalu w Ypres. Przedostał się do ambasady brytyjskiej w Madrycie i pod koniec 1943 roku wrócił do Anglii.
30 lipca 1944 roku nad Francję został trafiony przez artylerię przeciwlotniczą. Podczas przymusowego lądowania złamał obydwie nogi. Kilka miesięcy spędził w szpitalu. Po demobilizacji pozostał na emigracji. Działał w środowiskach polonijnych i kombatanckich. Zmarł 1 maja 1982 roku w Londynie.
