czwartek,
Bitwa pod Sokołowem
2 maja 1848 roku oddział powstańców wielkopolskich pod komendą Ludwika Mierosławskiego pod Sokołowem starł się z Prusakami.
30 kwietnia 1848 roku w okolicach Miłosławia powstańcy po zaciętej walce zmusili Prusaków do odwrotu. Pozwoliło im to opanować Wrześnię. 2 maja w tym rejonie pojawił się liczący 1800 żołnierzy pruski oddział pod dowództwem generała Hirschfelda. Pod Sokołowem na jego drodze stanęli Polacy pod komendą Ludwika Mierosławskiego. Powstańcy zorganizowali kilka punktów oporu. Wspierali ich okoliczni chłopi.
Po krótkiej wymianie ognia do ataku ruszyła pruska kawaleria. Polscy kosynierzy ustawieni w czworoboki zdołali odeprzeć uderzenie, jednak w walce z piechotą ponieśli dotkliwe straty. Sytuację uratowały oddziały chłopów z lokalnych wsi, którzy zmusili przeciwnika do rozproszenia się. Polscy ułani po obejściu Sokołowa zaatakowali pruskie tyły.
Po zapadnięciu zmroku obydwie strony zaprzestały prowadzenia działań zaczepnych. Pruski dowódca skorzystał z okazji i zarządził odwrót. Zwycięstwo taktyczne Polaków zostało okupione dużymi stratami, poległo około trzystu powstańców. Mierosławski planował uderzenie w kierunku na Gniezno, jednak jego żołnierze utracili wolę walki i nie doszło już do większych starć. Zachęceni sukcesem chłopi zorganizowali ruch partyzancki.
Powstanie wielkopolskie zakończyło się dwa tygodnie później, 17 maja 1848 roku po rozbiciu pod Żninem ostatniego dużego oddziału powstańców.
