sobota,
Bitwa pod Kuryłówką
Latem 1944 roku, po wkroczeniu Armii Czerwonej w okolice Leżajska, ruszyła fala represji wobec członków polskiego podziemia. NKWD dokonywało aresztowań żołnierzy organizacji niepodległościowych. Pod koniec 1944 roku na tych terenach zostały odtworzone jednostki Narodowej Organizacji Wojskowej.
7 maja 1945 roku wczesnym rankiem w okolicach Kuryłówki patrol NOW z oddziału Stanisława Pelczara „Majki” napotkał grupę żołnierzy sowieckich poszukujących dezerterów z Batalionu Operacyjnego Wojsk Wewnętrznych. Doszło do wymiany ognia. Odgłosy strzałów zaalarmowały stacjonujących we wsi żołnierzy majora Franciszka Przysiężniaka „Ojca Jana”. Oddziały NOW przystąpiły do organizacji obrony. Rozpoczął się sowiecki szturm na Kuryłówkę. Po upływie około godziny na miejsce dotarł cały oddział „Majki” i uderzenie zostało odparte.
Wkrótce enkawudziści również otrzymali posiłki i ruszyli do kolejnego ataku na wieś. Sytuacja były bardzo trudna dla Polaków, jednak do Kuryłówki nadciągnął następny oddział NOW, grupa Józefa Zadzierskiego „Wołyniaka”. Sowieckie natarcie się załamało. Ataki NKWD były ponawiane przez cały dzień. Wieczorem „Ojciec Jan” zarządził odwrót. W obawie przed zemstą Sowietów wieś razem z żołnierzami podziemia opuściła część mieszkańców.
W bitwie zginęło prawie sześćdziesięciu Sowietów. Polskie straty wyniosły siedmiu zabitych i pięciu ciężko rannych żołnierzy. Następnego dnia do wsi przybyła karna ekspedycja NKWD. Kuryłówka została spacyfikowana, spalono zabudowania, zamordowano osiem osób. Komenda Okręgu NOW wypłaciła ocalałym mieszkańcom zapomogi.
