czwartek,
Biblioteka Narodowa
24 lutego 1928 roku rozporządzeniem Prezydenta RP Ignacego Mościckiego utworzono Bibliotekę Narodową. Historia tej instytucji jest dłuższa, swoje tradycje wiąże ona z Biblioteką Załuskich, która powstała 8 sierpnia 1747 roku i mieściła się w warszawskim pałacu Daniłowiczowskim. Jej fundatorami byli Józef i Andrzej Załuscy.
Po śmierci Józefa Załuskiego bibliotekę przejęło państwo. Funkcjonowała ona pod nazwą Biblioteka Rzeczypospolitej. Na mocy prawa obwiązującego w Rzeczypospolitej od 1780 roku, biblioteka miała otrzymywać egzemplarz każdej książki wydrukowanej w ówczesnym państwie polskim. W swoich czasach Biblioteka Rzeczypospolitej była jedną z największych tego typu placówek w Europie. Po upadku insurekcji kościuszkowskiej zbiory Biblioteki Załuskich zrabowali Rosjanie, w dużej części trafiły one do Biblioteki Carskiej w Petersburgu.
Po wejściu w życie rozporządzenia z 1928 roku pierwszym dyrektorem Biblioteki Narodowej im. J. Piłsudskiego w Warszawie został Stefan Demby. Ten bibliograf i społecznik już w 1918 roku opracował projekt utworzenia narodowej książnicy. W późniejszych latach był naczelnikiem Wydziału Bibliotek w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Zbiory przyszłej biblioteki gromadzono jeszcze przed jej formalnym powołaniem. Po wojnie polsko-bolszewickiej na mocy traktatu ryskiego odzyskano część zbiorów biblioteki Załuskich. Do księgozbioru Biblioteki Narodowej weszły także m.in. zbiory Biblioteki Polskiej w Paryżu oraz Muzeum Narodowego Polskiego w Raperswilu.
W przeddzień wybuchu drugiej wojny światowej zbiory Biblioteki Narodowej tworzyło prawie osiemset tysięcy jednostek, w tym 52 tysiące rękopisów. Przechowywano je w wydzielonej części gmachu Biblioteki Wyższej Szkoły Handlowej. Od 1935 roku zbiory specjalne znajdowały się w pałacu Potockich na Krakowskim Przedmieściu.
We wrześniu 1939 roku podczas obrony stolicy część kolekcji uległa zniszczeniu. W 1944 roku po kapitulacji powstania warszawskiego Niemcy celowo spalili najcenniejsze zbiory warszawskich bibliotek. Podczas drugiej wojny światowej Biblioteka Narodowa straciła 40% zbiorów, w tym 90% zbiorów specjalnych.
Po zakończeniu drugiej wojny światowej Biblioteka Narodowa wznowiła działalność. Odzyskano część zbiorów wywiezionych przez Niemców. W latach 1962–1976 przy alei Niepodległości powstał kompleks budynków biblioteki. Obecne zgromadzone zbiory liczą już ponad dziewięć milionów jednostek. Cześć z nich dostępna jest także w postaci cyfrowej.
Na mocy ustawy o obowiązkowych egzemplarzach bibliotecznych z 1996 roku wszyscy wydawcy zobowiązani są do nieodpłatnego przekazania do Biblioteki Narodowej dwóch egzemplarzy każdej publikacji ukazującej się na terenie Polski. Dotyczy to m.in. książek, czasopism, map, atlasów, globusów, nut, druków ulotnych, programów komputerowych, filmów i nagrań dźwiękowych w postaci fizycznej lub cyfrowej, druków brajlowskich.
