czwartek,
Antoni Szadkowski „Leszek”
Antoni Szadkowski urodził się 7 marca 1905 roku. Ukończył Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Zgierzu. W 1926 roku zdał maturę. Studiował na Wydziale Prawa i Ekonomii Uniwersytetu Poznańskiego. W 1935 roku uzyskał dyplom magistra. Odbył służbę wojskową w Batalionie Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 2 w Biedrusku. W czasie studiów wstąpił do Narodowej Partii Robotniczej, polskiej partii politycznej odwołującej się do klasy robotniczej i głoszącej program solidaryzmu narodowego. Współpracował ze związanymi z NPR czasopismami. Mieszkał w Warszawie, krótko był urzędnikiem w Dyrekcji Lasów Państwowych, a następnie do wybuchu wojny pracował jako radca w Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej.
W 1939 roku został zmobilizowany, wziął udział w kampanii wrześniowej jako dowódca plutonu 36. Pułku Piechoty Legii Akademickiej. Walczył w obronie Modlina. Po kapitulacji twierdzy uniknął niewoli i wrócił do Warszawy. W listopadzie założył konspiracyjną organizację Polski Związek Wolności skupiającą m.in. dawnych działaczy NPR. Został komendantem głównym PZW. Współredagował dwa wydawane przez organizację tygodniki. W 1940 roku po „wsypie” został zmuszony do ukrywania się na terenie Podlasia. Pod koniec roku został zastępcą porucznika Tadeusza Żenczykowskiego, szefa Podwydziału „N” Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej Związku Walki Zbrojnej.
Akcja „N” polegała na prowadzeniu walki psychologicznej z okupantem. W jej ramach między innymi wydawano niemieckojęzyczne konspiracyjne pisma i ulotki, które miały sprawiać wrażenie dzieła niemieckiego podziemia. Szadkowski kierował działem zajmującym się działalnością organizacyjną oraz równolegle był członkiem kierownictwa działu kolportażu. Współpracował z czasopismami konspiracyjnymi. Jesienią 1942 roku otrzymał awans do stopnia porucznika.
Brał udział w powstaniu warszawskim. Zginął 16 września 1944 w niewyjaśnionych okolicznościach, jego ciała nie odnaleziono.
