czwartek,
Antoni Głowacki
Antoni Głowacki urodził się 10 lutego 1910 roku w Warszawie. W 1926 roku wstąpił Aeroklubu Warszawskiego. Przed wybuchem wojny został absolwentem Szkoły w Dęblinie. We wrześniu 1939 roku był pilotem zwiadu lotniczego Warszawskiej Brygady Pancerno-Motorowej. Po zakończeniu walk tak jak wielu polskich pilotów opuścił kraj i w styczniu 1940 roku dotarł do Wielkiej Brytanii. Początkowo przydzielono go do eskadry bombowców, jednak na własną prośbę został przeniesiony do angielskiego 501. Dywizjonu Myśliwskiego „County of Gloucester”.
24 sierpnia o szóstej rano alarm wyrwał go ze snu. Po dwóch minutach wszystkie samoloty znalazły się w powietrzu. „Bandits, Twelve o'clock, high” – na niebie było widać kilkaset niemieckich samolotów. W swoim pierwszym locie tego dnia Antoni Głowacki zestrzelił myśliwca Messerschmitt 109. Do wieczora na koncie miał 5 niemieckich samolotów. Dowódca eskadry początkowo przyjął raport Głowackiego z niedowierzaniem, kiedy relację Polaka potwierdzili inni piloci, rozpromieniony złożył gratulacje. Takiego sukcesu w Bitwie o Anglię nie osiągnął żaden Polak.
Już tydzień później Niemcy zestrzelili Głowackiego, odniósł on poważnie rany. Pod koniec 1941 roku został pilotem słynnego Dywizjonu 303. Później latał także w innych jednostkach: 308. Dywizjonie Myśliwskim „Ziemi Krakowskiej”, 309. Dywizjonie Myśliwsko-Rozpoznawczym „Ziemi Czerwieńskiej”, 307. Dywizjonie „Lwowskich Puchaczy” oraz 302. Dywizjonie Myśliwskim. Wojnę zakończył w stopniu podpułkownika. Na liście Bajana (zestawienie zwycięstw polskich pilotów myśliwskich w drugiej wojnie światowej) zajmuje 17. pozycję. Jego wynik to 8 i 1/3 zestrzeleń pewnych, 3 prawdopodobne i 4 uszkodzenia.
Po demobilizacji nie zdecydował się na powrót do rządzonej przez komunistów Polski, wyemigrował do Nowej Zelandii, gdzie został instruktorem w bazie lotniczej. W 1960 roku zakończył służbę w armii i podjął pracę w nowozelandzkim Departamencie Lotnictwa Cywilnego. Zmarł 27 kwietnia 1980 roku.
