Przeglądasz zaktualizowaną wersję artykułu.
poniedziałek,
Tymczasowy Naczelnik Państwa
Sto trzy lata temu na mocy dekretu Józefa Piłsudskiego powołany został urząd Tymczasowego Naczelnika Państwa.
11 listopada 1918 roku Rada Regencyjna przekazała brygadierowi Piłsudskiemu całą władzę wojskową i naczelne dowództwo wojsk polskich. Trzy dni później Rada Regencyjna uległa samorozwiązaniu. Najwyższą władzę państwową przejął Piłsudski. Jeszcze tego samego dnia dekretem zmienił on nazwę państwa na Republikę Polską. 22 listopada 1918 roku Piłsudski wydał dekret o najwyższej władzy reprezentacyjnej Republiki Polskiej. Na jego mocy odrodzona Polska przyjęła ustrój republikański, a Piłsudski objął najwyższą władzę Republiki Polskiej jako Tymczasowy Naczelnik Państwa.
Dekret z 22 listopada formalnie wszedł w życie 29 listopada z dniem ogłoszenia w Dzienniku Praw, jednak Piłsudski już od 14 listopada jako Naczelny Dowódca Wojsk Polskich sprawował zwierzchnią władzę państwową i pełnił obowiązki głowy państwa. Mógł dzięki temu m.in. powołać premiera. Zgodnie z artykułem pierwszym dekretu Piłsudski posiadał pełnię władzy do czasu zwołania Sejmu Ustawodawczego.
Pierwsze po odzyskaniu niepodległości wybory parlamentarne odbyły się 26 stycznia 1919 roku. 20 lutego 1919 roku Sejm wydał uchwałę w sprawie powierzenia Józefowi Piłsudskiemu dalszego sprawowania urzędu Naczelnika Państwa. Uchwała ta otrzymała nazwę Małej Konstytucji. Na jej mocy najwyższą władzę w państwie stanowił Sejm Ustawodawczy, a jego wolę wykonywać miał Naczelnik Państwa oraz Rada Ministrów.
