poniedziałek,
Tadeusz Zygmunt Jeziorowski
Tadeusz Jeziorowski jako jedenastoletni harcerz brał udział w obronie Płocka przed bolszewikami. Był najmłodszym odznaczonym Krzyżem Walecznych. Zginął walcząc w obronie Polski dziewiętnaście lat później.
W dniach 18–19 sierpnia 1920 roku, kiedy bolszewicy podeszli pod Płock, jako jedenastoletni uczeń gimnazjum z narażeniem życia pod ostrzałem dostarczał amunicję na polską barykadę. Biegał wiele godzin, padając ze zmęczenia. 10 kwietnia 1921 roku w Płocku Józef Piłsudski osobiście odznaczył go Krzyżem Walecznych.
Urodził się 15 listopada 1908 roku w Gostomi w wielodzietnej rodzinie. Uczył się w Korpusie Kadetów Nr 2 w Modlinie oraz Korpusie Kadetów Nr 1 we Lwowie. W 1929 roku zdał maturę. Zadał egzaminy do szkoły lotniczej, jednak nie został przyjęty z powodu niskiego wzrostu. Po interwencji Marszałka został słuchaczem Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. Ukończył ją jako podporucznik w 1931 roku.
Pierwszym przydziałem był 3 Pułk Lotniczy w Poznaniu. W 1937 roku objął stanowisko dowódcy 133 Eskadry Myśliwskiej. Jeszcze w tym samym roku przeniesiono go do 161 Eskadry Myśliwskiej we Lwowie. W grudniu 1938 roku oficerem taktycznym III Dywizjonu Myśliwskiego 6 Pułku Lotniczego.
Po niemieckim ataku na Polskę jego jednostka stacjonowała na łódzkim lotnisku polowym Widzew. 4 września baza ta została zaatakowana przez lotnictwo III Rzeszy. Jeziorowski zdołał poderwać swoją maszynę, jednak zginął w walce powietrznej z samolotami Luftwaffe nad lotniskiem.
