środa,
Stefan Mich „Kmita”
7 grudnia 1913 roku urodził się Stefan Mich – oficer Wojska Polskiego i Armii Krajowej, cichociemny.
Świadectwo dojrzałości uzyskał w chełmskim Korpusie Kadetów. W latach 1933-1935 uczył się w toruńskiej Szkole Podchorążych Artylerii. Jako żołnierz 1. Pułku Artylerii Motorowej. Walczył w kampanii wrześniowej. Przez Węgry przedostał się do Francji. Służył w jednostkach artylerii. W czerwcu 1940 roku przypłynął do Wielkiej Brytanii, gdzie ukończył kurs Wyższej Szkoły Wojskowej.
Zgłosił się do służby w kraju. Po odbyciu przeszkolenia dywersyjnego w kwietniu 1942 roku został przerzucony do okupowanej Polski. Przeszedł standardową dla cichociemnych aklimatyzację w kraju i rozpoczął służbę w sztabie Oddziału III Komendy Obszaru Warszawa Armii Krajowej. W 1944 roku posiadał stopień majora.
W powstaniu warszawskim dowodził kompanią ochrony sztabu „Koszta”. Uczestniczył w planowaniu i wykonaniu zakończonych sukcesem ataków na gmachy PAST-y oraz Komendy Policji przy Krakowskim Przedmieściu. 9 września zastąpił ciężko rannego majora Gustawa Billewicza „Sosnę” na stanowisku dowódcy zgrupowania „Sosna”. Po upadku powstania trafił do obozu jenieckiego w Niemczech. W kwietniu 1945 roku uwolnili go alianci. Wstąpił w szeregi 1. Dywizji Pancernej Polskich Sił Zbrojnych. Nie wrócił do kraju. W 1949 roku wyemigrował do Argentyny. W 1962 roku zdecydował się na przyjazd do Polski. Zamieszkał w Warszawie.
Major Stefan Mich zmarł 15 listopada 1969 roku w Warszawie.
