Przeglądasz zaktualizowaną wersję artykułu.
niedziela,
Dekret o ordynacji wyborczej
28 listopada 1918 roku Józef Piłsudski podpisał „Dekret o ordynacji wyborczej do Sejmu Ustawodawczego”. Dzień później, 29 listopada, opublikowano „Dekret Tymczasowego Naczelnika Państwa o wyborach do Sejmu Ustawodawczego”, który określił datę wyborów na 26 stycznia 1919 roku.
Ordynacja wyborcza została przygotowana przez rząd ludowy Jędrzeja Moraczewskiego. W jej myśl prawo do wybierania posłów mieli wszyscy obywatele, którzy do dnia ogłoszenia wyborów ukończyli 21 lat. Kandydatem mógł zostać każdy, kto miał czynne prawo wyborcze. Oznaczało to przyznanie pełnych praw wyborczych kobietom.
Zgłoszenie kandydata wymagało zebrania 50 podpisów wyborców zamieszkałych w okręgu wyborczym. W Sejmie Ustawodawczym miało zasiadać 513 posłów.
Załącznik do ordynacji określał okręgi wyborcze dla obszarów:
- Królestwa Polskiego i Okręgu Białostockiego (34 okręgi wyborcze, 241 mandatów);
- Śląska Cieszyńskiego (2 okręgi wyborcze, 11 mandatów);
- Galicji (10 okręgów wyborczych, 69 mandatów);
- Galicji wschodniej (13 okręgów wyborczych, 93 mandaty);
- Zaboru pruskiego (11 okręgów wyborczych, 112 mandatów).
W pierwszych w odrodzonej Polsce wyborach do Sejmu mandat poselski uzyskało osiem kobiet: Gabriela Balicka, Jadwiga Dziubińska, Irena Kosmowska, Maria Moczydłowska, Zofia Moraczewska, Anna Piasecka, Zofia Sokolnicka oraz Franciszka Wilczkowiakowa.
