czwartek,
Obrona Lwowa 1918–1919
W 1918 roku Ukraińcy dążyli do stworzenia własnego niepodległego państwa. 1 listopada żołnierze wojsk austro-węgierskich pochodzenia ukraińskiego opanowali wiele gmachów publicznych we Lwowie. Przeciwko nim wystąpiły polskie organizacje konspiracyjne wspierane przez polskich mieszkańców Lwowa. Ponieważ większość dorosłych mężczyzn służyła wtedy w wojsku lub znajdowała się w obozach jenieckich, w polskich oddziałach znalazła się głównie młodzież, często niepełnoletnia. W pierwszej fazie walki o Lwów żadna ze stron nie zdobyła całkowitej przewagi.
Po objęciu władzy w odrodzonej Polsce przez Piłsudskiego, z Krakowa na pomoc obrońcom miasta ruszyły oddziały Wojska Polskiego. Żołnierze pod dowództwem podpułkownika Michała Karaszewicza-Tokarzewskiego 20 listopada dotarli do Lwowa. Po dwudniowych walkach Ukraińcy zostali zmuszeni do opuszczenia miasta.
Do 22 listopada wobec braku we Lwowie regularnych oddziałów Wojska Polskiego w walkach wzięło udział wielu młodych ochotników. Są oni określani mianem „Orląt Lwowskich”. Trzynastoletni Antoś Petrykiewicz, który poległ podczas obrony miasta, pośmiertnie został najmłodszym w historii kawalerem Orderu Virtuti Militari. Młodzi obrońcy Lwowa nie zawiedli także w czasie wojny polsko-bolszewickiej.
Po wyjściu z miasta Ukraińcy otoczyli Lwów. 27 grudnia rozpoczęło się pierwsze wielkie ukraińskie natarcie. Po krwawych walkach miasto zostało w rękach Polaków, jednak pierścień wokół niego został zaciśnięty, a mieszkańcy zostali pozbawieni wody i energii elektrycznej. Po raz kolejny ukraińska Armia Halicka z całą mocą zaatakowała Lwów 17 lutego 1919 roku. Ponownie uderzenia zostało odparte.
18 marca polskie posiłki zdołały utworzyć korytarz do Lwowa. W pierwszej połowie kwietnia wokół miasta nie toczyły się poważniejsze walki. 19 kwietnia do natarcia ruszyły oddziały Wojska Polskiego i linia ukraińskiego okrążenia została odsunięta od Lwowa. Pod koniec kwietnia do Polski przybyła Błękitna Armia pod dowództwem generała Józefa Hallera. Została ona posłana do walki z Ukraińcami. 14 maja rozpoczęła się polska ofensywa. Wojska oblegające Lwów zostały zagrożone okrążeniem i 22 maja odstąpiły od miasta.
