Przeglądasz zaktualizowaną wersję artykułu.
sobota,
Krystyna Wańkowicz
Szóstego dnia powstania warszawskiego podczas walk w rejonie cmentarza kalwińskiego na Woli zginęła Krystyna Wańkowicz.
„Poszliśmy do powstania, bo marzyliśmy o wolnej Polsce”
–– generał Janusz Brochwicz-Lewiński.
Krystyna Wańkowicz urodziła się 9 października 1919 roku w Warszawie. Była starszą córką pisarza Melchiora Wańkowicza. Ukończyła Gimnazjum Państwowe im. Klementyny z Tańskich Hoffmanowej w Warszawie. Przed wojną rozpoczęła studia w Wyższej Szkole Nauk Politycznych. W okresie okupacji była studentką historii tajnego Uniwersytetu Warszawskiego. Działała w konspiracji, używała pseudonimów „Anna” i „Hanna”.
W lipcu 1944 roku była łączniczką 1 kompanii batalionu „Parasol”. 6 sierpnia 1944 roku ochotniczo dołączyła do kilkunastoosobowej grupy pod dowództwem Janusza Brochwicza-Lewińskiego „Gryfa” osłaniającej odwrót powstańców z południowej Woli. Po walce stoczonej przy zbiegu ulic Żytniej i Młynarskiej oddział wycofał się w kierunku bramy cmentarza kalwińskiego.
Krystyna Wańkowicz w siedmioosobowej grupie przeszła przez dziurę w cmentarnym murze. Na cmentarzu powstańcy dostali się pod ogień niemieckich moździerzy. Zginęło siedmiu żołnierzy Armii Krajowej. Wśród nich była Krystyna Wańkowicz. Została pochowana wraz z poległymi kolegami. Po wojnie, mimo prowadzonych przez rodzinę poszukiwań, jej ciała nie odnaleziono.
