czwartek,
Konwencja ONZ w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa
Konwencja uchwalona przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych 9 grudnia 1948 roku reguluje postępowanie ONZ w sytuacji zaistnienia ludobójstwa, jest to podstawowy traktat międzynarodowy w swojej dziedzinie. Weszła ona w życie 12 stycznia 1950 roku, a jej stronami są 152 państwa. Polska ratyfikowała ją 22 września 1950 roku.
Głównym twórcą Konwencji był polski prawnik Rafał Lemkin, który swoje prace nad koncepcją ludobójstwa prowadził jeszcze przed wybuchem drugiej wojny światowej. Lemkin w 1939 roku wyemigrował z kraju i ostatecznie dotarł do Stanów Zjednoczonych, gdzie zamieszkał do końca życia.
Do drugiej połowy dwudziestego wieku zdecydowana większość władz państwowych traktowała mieszkańców swoich państw jako poddanych, którzy mają się podporządkować interesom rządzących. W polityce najsilniejszych państw dominował imperializm. Dopiero okrutne ludobójstwo prowadzone przez hitlerowskie Niemcy sprawiło, że potrzeba wprowadzenia zapisów przeciw ludobójstwu do przepisów prawa międzynarodowego została dostrzeżona.
