Przeglądasz zaktualizowaną wersję artykułu.
sobota,
Komitet Narodowy Polski
13 listopada 1918 roku Francja uznała Komitet Narodowy Polski w Paryżu za rząd de facto – dzięki temu nasz kraj dołączył do grona zwycięskiej Ententy.
„Ojczyzna to przede wszystkim naród, a potem państwo: bez narodu nie ma państwa”
–– Roman Dmowski.
Pierwsza wojna światowa przyniosła Polakom nadzieję na odzyskanie niepodległości. Konflikt między zaborcami oznaczał wielką szansę dla sprawy narodowej. Rozpoczął się okres polskich zabiegów dyplomatycznych i działań militarnych. Polacy nie byli jednomyślni. Działacze skupieni wokół Romana Dmowskiego za głównego przeciwnika uznawali Prusy i nadzieje na odbudowę Rzeczypospolitej wiązali z Rosją. Odmienne koncepcje miał Józef Piłsudski ze współpracownikami – dziejowego wroga Rzeczypospolitej widział w Rosji i nadzieje wiązał z państwami centralnymi.
Po rewolucji lutowej w Rosji i upadku caratu koncepcje Romana Dmowskiego musiały ulec sporej korekcie. 15 sierpnia 1917 roku w Lozannie z jego inicjatywy powstał Komitet Narodowy Polski, który stanowił porozumienie między politykami Narodowej Demokracji a Stronnictwem Polityki Realnej. Siedzibą Komitetu został Paryż. Członkami KNP byli m.in. Roman Dmowski, Ignacy Jan Paderewski, Erazm Piltz, Stanisław Kozicki, Marian Seyda, Maurycy Zamoyski oraz Jan Emanuel Rozwadowski. Ich nadrzędnym celem było wskrzeszenie państwa polskiego przy wsparciu państw Ententy. Polska organizacja posiadała swoje przedstawicielstwa w Belgii, Italii, Szwecji, Brazylii, Wielkiej Brytanii oraz Stanach Zjednoczonych.
W 1917 roku z inicjatywy Romana Dmowskiego prezydent Francji Raymond Poincaré powołał Armię Polską we Francji. KNP objął polityczną kontrolę nad organizowanymi polskimi oddziałami. Posiadanie armii sprzymierzonej z państwami Ententy pozwoliło Polakom stanąć po stronie zwycięzców w trakcie negocjacji pokojowych. Oddziały Błękitnej Armii jako doskonale przeszkolone i wyposażone formacje odegrały wielką rolę podczas walk o granice Polski w latach 1919–1920.
„Jesteśmy różni, pochodzimy z różnych stron Polski, mamy różne zainteresowania, ale łączy nas jeden cel. Cel ten to Ojczyzna, dla której chcemy żyć i pracować”
–– Roman Dmowski.
W listopadzie 1918 roku władzę w Polsce przejął Józef Piłsudski. Jednocześnie państwa zachodnie za jedynego legalnego reprezentanta polskiego państwa uznawały KNP. W obliczu zbliżającej się konferencji pokojowej obydwa polskie obozy zbliżyły się do siebie. Dzięki Piłsudskiemu w styczniu 1919 roku na czele ponadpartyjnego rządu stanął Ignacy Jan Paderewski. Naczelnika Państwa z Romanem Dmowskim zawarli porozumienie, na mocy którego do Komitetu dołączyli przedstawiciele wytypowani przez Piłsudskiego. KNP był oficjalnym reprezentantem rządu RP na paryską konferencję pokojową.
Po podpisaniu traktatu wersalskiego misja Komitetu została wypełniona.
