środa,
Hubert Brooks
29 grudnia 1921 roku urodził się Hubert Brooks. Kanadyjski chorąży lotnictwa został żołnierzem Armii Krajowej.
„Każdego, kto się z nim spotkał, chwytał natychmiast za serce swoją postawą zarówno jako żołnierz, jak i człowiek. Hubert stał się najbardziej popularnym partyzantem Podhala. Jestem przekonany, że nikt (z nas) nie był tak skromny i tak wrażliwy, jak Hubert. Jestem dumny mogąc powiedzieć, że byliśmy przyjaciółmi i że zawsze będę ciepło wspominać tę przyjaźń”
–– Adam Stabrawa, przełożony z AK.
W 1940 roku Hubert Brooks ochotniczo wstąpił do Royal Canadian Air Force. Otrzymał przydział na stanowisko nawigatora w 419. Dywizjonie Bombowym. W kwietniu 1942 roku jego samolot został zestrzelony nad Niemcami. Brook trafił do niemieckiej niewoli. Od początku planował ucieczkę, aby móc wychodzić do pracy poza terenem obozu, zamienił się dokumentami z szeregowym Nowozelandczykiem. Kilkukrotnie próbował uciekać, jednak bez powodzenia. Był karany karcerem i przenoszony do kolejnych obozów jenieckich.
We wrześniu 1942 roku znalazł się w obozie pracy w Toszku pod Gliwicami. Poznał tam szkockiego sierżanta Johna Duncana. Postanowili razem zbiec z obozu. Kolejna ucieczka groziła zesłaniem do stalagu o zaostrzonym rygorze, dlatego prowadzili staranne przygotowania i cierpliwie czekali na odpowiednią okazję. Po ośmiu miesiącach nocą 10 maja 1943 roku uciekli z obozu. Dzięki pomocy Polaków udało się im przedostać z terenów Rzeszy do Generalnego Gubernatorstwa.
W Częstochowie nawiązali kontakt z polskim podziemiem. Wstąpili w szeregi Armii Krajowej i znaleźli się w oddziale partyzanckim na Podhalu. Brooks przyjął pseudonim „Juwelt”, brał udział w kilku akcjach bojowych. W 1944 roku dowodził plutonem w 1. Pułku Strzelców Podhalańskich Armii Krajowej. Za zasługi na polu walki otrzymał Krzyż Walecznych. W 1945 roku został aresztowany przez NKWD, jednak dzięki interwencji ambasady brytyjskiej odesłano go do Londynu. W czerwcu tego samego roku powrócił do Kanady.
Po wojnie zajmował się poszukiwaniami zaginionych w Europie lotników alianckich. W wolnym czasie grywał w hokeja z zespołem armii amerykańskiej. Powołano go do reprezentacji Kanady na Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1948, gdzie Kanadyjczycy zdobyli złoty medal olimpijski. Brooks reprezentował Kanadę na ceremonii otwarcia i zamknięcia igrzysk jako chorąży drużyny narodowej.
Służył w armii kanadyjskiej do 1971 roku. Zmarł 1 lutego 1984 roku. W Kanadzie uważany jest za bohatera narodowego.
