sobota,
Eugeniusz Kwiatkowski
Dokładnie 83 lata temu Eugeniusz Kwiatkowski został wicepremierem. Przeszedł on do historii jako inicjator budowy portu w Gdyni oraz Centralnego Okręgu Przemysłowego.
Eugeniusz Felicjan Kwiatkowski urodził się 30 grudnia 1888 roku w Krakowie. Jako uczeń Gimnazjum OO. Jezuitów w Bąkowicach pod Chyrowem w 1907 zdał maturę. Studiował na Wydziale Chemii Technicznej Politechniki Lwowskiej. Jego matka w obawie przed skutkami udzielania się Kwiatkowskiego w organizacjach patriotycznych wymogła na nim wyjazd na studia do Monachium.
Podczas I wojny światowej trafił do Legionów Polskich. Był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej. Kiedy rozpoczęła się wojna polsko-bolszewicka pracował w sekcji chemicznej Głównego Urzędu Zaopatrzenia Armii przy Ministerstwie Spraw Wojskowych. Służbę w wojsku zakończył w stopniu porucznika w 1921 roku.
Eugeniusz Kwiatkowski z wykształcenia był inżynierem chemikiem, Swoją karierę zawodową rozpoczął od stanowiska dyrektora technicznego w Państwowej Fabryce Związków Azotowych w Chorzowie. Jego przełożonym był późniejszy prezydent 2 RP Ignacy Mościcki. Kwiatkowski w ciągu czterech lat doprowadził do rozwoju zakładu. Po przewrocie majowym w 1926 roku objął tekę ministra przemysłu i handlu w drugim rządzie Kazimierza Bartla. Jako minister przyczynił się do powstania portu w Gdyni. Od 1930 roku był dyrektorem Państwowych Fabryk Związków Azotowych w Chorzowie i Mościcach.
13 października Kwiatkowski został powołany na stanowisko wicepremiera i ministra skarbu. Funkcję tę pełnił do klęski wrześniowej w 1939 roku.
„Nasza struktura gospodarcza jest wyjątkowo niekorzystna (...). Wieś polska w XX w. powróciła prawie do gospodarki naturalnej. Szereg potrzeb wsi zaspakaja się w sposób anormalny i niezwykle prymitywny, zapałki dzieli się na części, wraca się do łuczywa, a transport pieszy i kołowy nawet na znaczne odległości przyszedł ponownie - po przerwie od końca XIX w. - do znaczenia”
–– Eugeniusz Kwiatkowski, przemówienie sejmowe, 1935.
Eugeniusz Kwiatkowski był zwolennikiem uprzemysłowienia kraju, wprowadzenia reformy rolnej oraz równouprawnienia mniejszości narodowych. Uważał, że rząd powinien prowadzić dialog z opozycją, biorąc pod uwagę nadrzędny cel – rozwój gospodarczy kraju. Kwiatkowski był współautorem planu budowy Centralnego Okręgu Przemysłowego i wprowadził go w życie. 17 września 1939 roku razem z rządem opuścił Polskę. Internowany w Rumunii pozostał tam do końca wojny.
Po powrocie do kraju Kwiatkowski w latach 1945–1948 był Delegatem Rządu dla Spraw Wybrzeża. Jego wizja rozwoju polskiej gospodarki różniła się od planów komunistów na tyle, że w 1948 roku został odsunięty od stanowiska i wysłany na przymusową emeryturę. Pozostał bezpartyjny, w latach 1947–1952 był posłem na Sejm. Eugeniusz Kwiatkowski zmarł 22 sierpnia 1974 roku w Krakowie.
