wtorek,
E.13 – Topologia gwiazdy
Topologia gwiazdy to obecnie najpopularniejsze rozwiązanie w sieciach lokalnych. Charakteryzuje się obecnością punktu centralnego, do którego podłączone są wszystkie pozostałe urządzenia. W przeszłości był to koncentrator (hub), współcześnie zastąpiony przez przełącznik (switch).
Najbardziej krytycznym elementem takiej sieci jest urządzenie pełniące funkcję punktu centralnego. Kiedy zawiedzie, nie działa cała sieć. Topologa gwiazdy jest strukturą nieskomplikowaną w zarządzaniu. W przypadku awarii źródło usterki jest łatwe do ustalenia. Jeśli nie jest to punkt centralny, uszkodzenie pojedynczego punktu zazwyczaj nie ma wpływu na resztę stacji. Każdy element podłączony do sieci można łatwo odłączyć. W przypadku rozbudowy nie ma konieczności wyłączania pozostałych segmentów. Wymaga większej ilości kabla niż w wielu innych topologiach, jednak łatwo jest instalować kolejne punkty.
Przy budowie sieci w takiej topologii można stosować różnego rodzaju media transmisyjne: miedzianą skrętkę, kabel światłowodowy, fale radiowe (WLAN). Oczywiście urządzenia muszą posiadać odpowiednie do wybranego rozwiązania interfejsy.
W przypadku sieci, których obszar pokrycia jest rozległy, często stosowana jest topologia rozgałęzionej gwiazdy. W takim przypadku sieć składa się z kilku odrębnych segmentów wykonanych w topologii gwiazdy, których punkty centralne są podłączone do jednego, głównego urządzenia. Można to jeszcze bardziej rozbudować, tworząc „po drodze” kolejne punkty centralne. Dzięki takiemu rozwiązaniu wymagane są mniejsze ilości kabla i zmniejszeniu ulega liczba urządzeń podłączonych do centralnego węzła.
Zalety
- zarządzanie z jednego miejsca;
- łatwe wykrywanie źródła awarii;
- awaria stacji klienta nie wpływa na działanie sieci;
- duża dostępność wszelkiego rodzaju urządzeń;
- duża przepustowość i wydajność.
Wady
- krytyczne znaczenie punktu centralnego;
- konieczność zakupu urządzenia odgrywającego rolę punktu centralnego;
- duża ilość zużytego do budowy kabla (z wyjątkiem WLAN).
