czwartek,
Bolesław Roja
Dekretem z 1 listopada 1918 roku Rada Regencyjna Królestwa Polskiego mianowała brygadiera Roję Bolesława generałem brygady Wojsk Polskich i dowódcą brygady w Krakowie.
Bolesław Jerzy Roja urodził się 4 kwietnia 1876 roku w Bryńcach Zagórnych w okolicach Lwowa. W 1995 roku zdecydował się związać swoją przyszłość z wojskiem i wstąpił do wiedeńskiej szkoły kadetów piechoty. Po jej ukończeniu otrzymał przydział do 36 pułku Obrony Krajowej w Kołomyi. W 1905 roku ze względu na stan zdrowia zwolniono go ze służby.
Podjął współpracę z wywiadem austro-węgierskim. Pracował jako urzędnik w magistracie miasta Krakowa. W tym okresie studiował prawo i medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Po wybuchu pierwszej wojny światowej został bliskim współpracownikiem Józefa Piłsudskiego. Służył w Legionach Polskich. Uważano go za dobrego oficera, jednak ze skłonnościami do nadmiernej brawury. Po kryzysie przysięgowym trafił do jednostek armii austriackiej. Jesienią 1918 roku wrócił do Krakowa.
W momencie upadku Austro-Węgier przejął z rąk austriackich Komendę Wojskową w Krakowie. Dekretem z 1 listopada 1918 Rada Regencyjna Królestwa Polskiego mianowała go komendantem wojsk okręgu krakowskiego w stopniu generała brygady. Stopień ten niedługo potem zatwierdził Józef Piłsudski. Bolesław Roja organizował obronę Galicji Wschodniej oraz Śląska Cieszyńskiego i Spisza. Pod koniec 1918 roku był dowodził Grupą Operacyjną „Wschód” podczas walk o Lwów. W styczniu następnego roku objął dowodzenie 2 Dywizji Piechoty Legionów. Później kierował grupą operacyjną na froncie litewsko-białoruskim.
Latem 1919 roku został dowódcą Okręgu Generalnego Kielce, a w 1920 Okręgu Generalnego VIII Toruń. W krytycznym momencie został skierowany na front, gdzie dowodził Pomorską Grupą Operacyjną pod Ostrołęką i Łomżą. Okazało się, że Roja nie wierzył w zwycięstwo, na początku sierpnia złożył Wincentowi Witosowi propozycję utworzenia opartego o hasła bolszewickie rządu ludowo-robotniczego. W efekcie w ciągu kilku dni został zdjęty przez Piłsudskiego z dowództwa.
W październiku 1922 roku Bolesław Roja w stopniu generała dywizji został przeniesiony w stan spoczynku. Brał udział w życiu politycznym. Był krytycznie nastawiony do rządów Piłsudskiego i sanacji. Po próbie wystąpienia na zjeździe legionistów w 1937 roku internowano go na polecenie ministra spraw wojskowych na oddziale psychiatrycznym szpitala wojskowego.
Podczas kampanii wrześniowej był chory. Później uczestniczył w podziemnej działalności Polskiego Czerwonego Krzyża. W marcu 1940 roku został aresztowany. Po krótkim pobycie na Pawiaku umieszczono go w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen, gdzie został zamordowany pod koniec maja.
