niedziela,
Bitwa pod Mierzwinem
5 grudnia 1863 roku powstańcy styczniowi stoczyli zwycięską bitwę w lasach niedaleko wsi Mierzwin. Miejscowość położona jest około 40 kilometrów na południowy zachód od Kielc.
W bitwie pod Mierzwinem uczestniczył powstańczy oddział majora Karola Kality. Pierwszy oddział Kality Moskale rozbili w bitwie pod Jeziorkiem, kolejną formację utworzył w rejonie lasów Cisowskich. Została ona wzmocniona przybyłym z Galicji oddziałem kapitana Stanisława Jagielskiego.
Pod koniec listopada 1963 roku major Kalita wyruszył na poszukiwanie ochotników, zebrał ich w lasach nieopodal wsi Mierzwin i przeprowadził szkolenie. 3 grudnia odbyła się uroczysta przysięga. Dzień później Kalita dowiedział się, że Moskale znają miejsce pobytu jego oddziału, a z pobliskiego Jędrzejowa przeciw niemu wyruszyli carscy żołnierze. Postanowił uniknąć walki z przeważającym przeciwnikiem i zarządził odwrót.
5 grudnia powstańcy natknęli się na rosyjskie oddziały. Zapanowała panika, którą z bronią w ręku opanowali major Kalita i kapitan Jagielski. Powstańcy ruszyli do ataku. Wymiana ognia trwała godzinę, po czym rosyjskie linie zaczęły się załamywać. Major Kalita poderwał swoich żołnierzy ataku na bagnety. Moskale rzucili się do ucieczki w kierunku wsi. Powstańcy nie wkroczyli do Mierzwina z obawy przed rosyjską zemstą wobec mieszkańców.
Po walce Kalita zarządził modlitwę dziękczynną, a następnie odwrót w stronę Pińczowa. Po drodze dowiedział się, że jego kawalerzyści, którzy uciekli w panice przed bitwą, opowiadają o rozbiciu oddziału i śmierci dowódcy. Na widok żywego Kality mieszkańcy mijanych wsi manifestowali swoją radość i hojnie gościli powstańców. Po powrocie kawalerzystów Kalita zapowiedział im, że jeśli jeszcze raz postąpią podobnie, zostaną rozstrzelani.
W grudniu 1863 roku powstanie chyliło się ku upadkowi i bitwa pod Mierzwinem nie miała wpływu na jego losy, zwycięstwo podniosło jednak morale żołnierzy, co pomogło im kilka dni później odnieść kolejny triumf pod Hutą Szczeceńską.
