środa,
Bitwa o Chyrów
W dniach od 5 do 16 grudnia 1918 roku w okolicach miasteczka Chyrów toczyły się walki pomiędzy wojskami polskimi a oddziałami ukraińskiej Armii Halickiej. Chyrów to miejscowość położona około 40 kilometrów na południe od Przemyśla. Obecnie leży tuż przy granicy polsko-ukraińskiej. W 1918 roku miała ona kluczowe znaczenie dla transportu kolejowego.
25 listopada polskie oddziały pod dowództwem porucznika Dudzińskiego dotarły w okolice Chyrowa. Nie doszło do walki, ponieważ Ukraińcy wycofali się poza ten rejon. 5 grudnia mimo znacznej przewagi wojsk polskich miasto przeszło w ręce Ukraińców. Wojska ukraińskie uderzyły dalej w kierunku Przemyśla. Polacy zatrzymali przeciwnika, a 11 grudnia nastąpiło kontruderzenie. Polskie oddziały całkowicie przejęły inicjatywę. 11 grudnia zajęto Grochowce, fort „Optyń” i wzgórze niedaleko od Hermanowic, dzień później Hermanowice. 13 grudnia Ukraińcy próbowali kontratakować, ale zostali odparci. Polacy ze wsparciem pociągu pancernego „Kozak” po krótkiej walce zdobyli Niżankowice.
Zagrożone oskrzydleniem oddziały ukraińskie musiały się wycofać. 16 grudnia wojska polskie wkroczyły do Chyrowa.
Improwizowany polski pociąg pancerny „Kozak” powstał na bazie pociągu towarowego. Przeróbką zajmowali się robotnicy Fabryki Wagonów L. Zieleniecki w Sanoku. „Kozak” był uzbrojony w dwie haubice i trzy karabiny maszynowe. 23 listopada pociąg brał udział w ciężkich walkach w Ustrzykach Dolnych. W tym starciu dowództwo objął młody porucznik Stanisław Maczek, który w czasach drugiej wojny światowej był znanym dowódcą polskich oddziałów pancernych.
Pociąg pancerny „Kozak” wspierał polskie oddziały pod Chyrowem oraz Felsztynem, gdzie uległ uszkodzeniu po zderzeniu z wysłaną przez Ukraińców lokomotywą bez załogi. Polski pociąg został przywrócony do sprawności i wziął udział w kolejnych starciach. 19 stycznia 1919 roku pod stacją w Chyrowie „Kozak” ponownie został uszkodzony. Tym razem zrezygnowano z naprawy.
