wtorek,
Łukasz Ciepliński
Łukasz Konrad Ciepliński urodził się 26 listopada 1913 w Kwilczu w Wielkopolsce. Był słuchaczem Korpusu Kadetów nr 3 w Rawiczu, w 1934 roku zdał maturę i wstąpił do Szkoły Podchorążych Piechoty w Komorowie koło Ostrowi Mazowieckiej. Ukończył ją jesienią 1936 roku, uzyskując stopień podporucznika. Zawodowo służył w wojsku jako oficer bydgoskiego 62. Pułku Piechoty.
W szeregach macierzystej jednostki uczestniczył w kampanii wrześniowej, walczył m.in. w bitwie nad Bzurą i w Puszczy Kampinoskiej. Podczas operacji przeprawy przez rzekę pod Witkowicami samodzielnie zastąpił zabitych żołnierzy z obsługi działka przeciwpancernego i zniszczył sześć czołgów. Będący naocznym świadkiem tego wydarzenia generał Tadeusz Kutrzeba na polu bitwy odpiął od swojego munduru Order Virtuti Militari i odznaczył nim młodego podporucznika. Łukasz Ciepliński z resztkami swojego pułku przedostał się do walczącej Warszawy i wziął udział w jej obronie. Po kapitulacji uniknął niewoli.
Włączył się w działalność konspiracyjną, był komendantem Podokręgu Rzeszowskiego Organizacji Orła Białego, używał pseudonimu „Pług”. W celu zorganizowania trasy przerzutowej udał się do Budapesztu do polskiej placówki wojskowej. W drodze powrotnej, na początku 1940 roku został zatrzymany przez policję ukraińską. Osadzono go w więzieniu w Sanoku, spędził tam trzy miesiące, zanim zdołał zbiec.
Po scaleniu Organizacji Orła Białego ze Związkiem Walki Zbrojnej objął stanowisko komendanta Obwodu Rzeszów ZWZ. Od 1941 roku został inspektorem rejonowym ZWZ Okręgu Rzeszów. Stanowisko to zajmował także po przekształceniu ZWZ w Armię Krajową. Uczestniczył w wielu akcjach bojowych, był doskonałym organizatorem struktur wywiadu i kontrwywiadu. Jego podwładni przechwycili części pocisków V-1 i V-2 oraz wykryli tajną kwaterę Adolfa Hitlera w tunelu kolejowym w okolicach Rzeszowa. Brał udział w akcji „Burza”.
Po wkroczeniu Armii Czerwonej pozostał w konspiracji. W nocy z 7 na 8 października 1944 roku podjął nieudaną próbę odbicia czterystu żołnierzy AK uwięzionych przez NKWD na Zamku Rzeszowskim. Po rozwiązaniu AK działał w organizacji NIE, a następnie w Delegaturze Sił Zbrojnych na Kraj. Później związał się ze Zrzeszeniem Wolność i Niezawisłość. Po rozbiciu przez Urząd Bezpieczeństwa III Zarządu Głównego WiN, w styczniu 1947 roku utworzył IV Zarząd Główny WiN, a jego siedzibę przeniósł do Zabrza.
28 listopada 1947 roku został aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa. Przeszedł trwające trzy lata brutalne śledztwo. Komunistyczny sąd wojskowy skazał go na pięciokrotną karę śmierci. Wyrok wykonano 1 marca 1951 roku na terenie więzienia mokotowskiego. Miejsce pochówku Łukasza Cieplińskiego do dziś pozostaje nieznane. W 2007 roku pośmiertnie został odznaczony najwyższym polskim odznaczeniem, Orderem Orła Białego. Od 2011 roku w rocznicę śmierci Cieplińskiego i jego współpracowników z WiN obchodzony jest Narodowy Dzień Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”. W 2013 roku Łukasz Ciepliński pośmiertnie otrzymał awans do stopnia pułkownika.
