wtorek,
Zygmunt Ulm
Zygmunt Antoni Ulm urodził się 27 grudnia 1918 we Lwowie. Uczył się w II Gimnazjum we Lwowie. W 1937 roku otrzymał świadectwo dojrzałości i wstąpił do Szkoły Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu. Podczas kampanii wrześniowej walczył w szeregach 14. Pułku Ułanów Jazłowieckich Podolskiej Brygady Kawalerii. Był zastępcą dowódcy plutonu. 27 września z częścią Brygady przeszedł na Węgry. Po ucieczce z obozu internowania dotarł do Francji. W trakcie kampanii francuskiej był żołnierzem szwadronu cekaemów 10 Pułku Strzelców Konnych 10 Brygady Kawalerii Pancernej.
Po ewakuacji do Wielkiej Brytanii otrzymał przydział do 10. Brygady Kawalerii Pancernej. Później został przeniesiony do 5. Brygady Kadrowej Strzelców. Zgłosił się do służby w kraju. Po odbyciu szkolenia z dywersji i broni pancernej 15 grudnia 1943 roku został zaprzysiężony na rotę Armii Krajowej. W nocy z 10 na 11 maja 1944 roku w ramach operacji lotniczej „Weller 27” został przerzucony do okupowanej Polski. Razem z nim w kraju znaleźli się porucznik Kazimierz Bernaczyk „Rango”, podporucznik Jan Bienias „Osterba”, kapitan Bohdan Kwiatkowski „Lewar”, podporucznik Zdzisław Straszyński „Meteor” oraz kurier Delegatury Rządu na Kraj Stanisław Niedbał-Mostwin „Bask”.
Planowo zrzut miała odebrać placówka odbiorcza „Nil 2” położona 19 kilometrów na południowy wschód od Piotrkowa Trybunalskiego, jednak 9 maja 1944 roku lokalny oddział Armii Krajowej w pobliżu stoczył walkę z żandarmerią niemiecką, za co hitlerowcy w odwecie spacyfikowali wieś Żerechowa. W takiej sytuacji, aby niepotrzebnie nie ryzykować, przeniesiono o kilka kilometrów w rejon wsi Ślepietnica punkt zrzutu. W operacji brały udział dwa samoloty, jeden z nich transportował jedynie zasobniki ze sprzętem wojskowym.
Po wylądowaniu w okupowanej Polsce odbył standardową aklimatyzację i otrzymał przydział do Okręgu Łódź AK. Był instruktorem oddziału partyzanckiego „Burza”. Posługiwał się pseudonimem „Szybki”. W czerwcu 1944 roku został przeniesiony do Warszawy. Walczył w powstaniu warszawskim na Starym Mieście, w Śródmieściu oraz na Powiślu. 24 sierpnia otrzymał Krzyż Walecznych. Po kapitulacji powstania trafił do niewoli. Przebywał w obozach jenieckich na terenie Niemiec. Po uwolnieniu przez wojska brytyjskie, 11 maja 1945 roku zameldował się w Londynie. Po demobilizacji zamieszkał w Wielkiej Brytanii. Zmarł 12 grudnia 2011 roku.
