poniedziałek,
Zygmunt Policiewicz
Zygmunt Franciszek Policiewicz urodził się 3 października 1907 roku w Biskupicach niedaleko Płocka. Ukończył Gimnazjum im. F. Fabianiego w Radomsku. W 1931 roku zdał egzamin dojrzałości i wstąpił do Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w Różanie nad Narwią. Po kilku zmianach ostatecznie ukończył Szkołę Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. Służył w kilku jednostkach lotniczych.
Podczas kampanii wrześniowej służył jako oficer techniczny w 4. Dywizjonie Myśliwskim w składzie Brygady Pościgowej. 23 września przeszedł do Rumunii. Pracował w polskiej ambasadzie w Bukareszcie. Na początku października został internowany. Po ucieczce przedostał się do Francji. Służył w Grupie Szkoleniowej w Rennes.
Po ewakuacji do Wielkiej Brytanii otrzymał przydział do 305. Dywizjonu Bombowego Ziemii Wielkopolskiej im. Marszałka J. Piłsudskiego. Podczas służby w tej jednostce trzykrotnie otrzymał Krzyż Walecznych. W 1941 roku zgłosił się do służby w kraju. Odbył przeszkolenie ze specjalnością w lotnictwie oraz dywersji.
W nocy z 3 na 4 września 1942 roku w ramach operacji lotniczej „Rheumatism” został przerzucony do okupowanej Polski. Zrzut nastąpił w okolicach miejscowości Łyszkowice kilkanaście kilometrów od Łowicza. Skoczków odebrała placówka odbiorcza „Ugór”. Odlot ekipy cichociemnych nastąpił 3 września z lotniska RAF Tempsford położonego 75 kilometrów na północ od centrum Londynu na pokładzie samolotu Halifax W-7774 „T” z 138. Dywizjonu RAF. Dowódcą załogi był nawigator Stanisław Król. W okupowanej Polsce wylądowali major Jan Lech „Granit”, kapitan Zygmunt Policiewicz „Świerk”, porucznik Stanisław Sędziak „Warta”, major Wincenty Ściegienny „Las” oraz kurierzy porucznik Adam Cużytek „Roman” i Stanisław Stach „Marian”. Cała ekipa skoczków wylądowała bez większych problemów. Był to drugi lot tej ekipy, dwa dni wcześniej operacja zakończyła się niepowodzeniem.
W październiku 1942 roku otrzymał przydział do referatu organizacyjnego Wydziału Lotnictwa Oddziału III Operacyjnego sztabu Komendy Głównej Armii Krajowej. Latem 1943 roku został oddelegowany do referatu lotniczego Oddziału IV Kwatermistrzowskiego Obszaru Lwowskiego AK. Po wkroczeniu Armii Czerwonej został wcielony do ludowego Wojska Polskiego. W latach 1945–1955, mimo że dwukrotnie się ujawnił, najczęściej ukrywał się zagrożony aresztowaniem przez Urząd Bezpieczeństwa. Od 1955 roku pracował w kilku warszawskich przedsiębiorstwach. Zmarł 8 października 1965 roku w Warszawie.
