niedziela,
Zdzisław Luszowicz
Zdzisław Luszowicz urodził się 26 czerwca 1914 roku w Krakowie. W 1932 roku po ukończeniu III Państwowego Gimnazjum im. Jana III Sobieskiego uzyskał maturę. Studiował filologię klasyczną na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1936 roku zdobył dyplom magistra. W 1937 roku odbył kurs podchorążych rezerwy piechoty przy 20 Pułku Piechoty Ziemi Krakowskiej. Przed wybuchem wojny pracował jako nauczyciel w prywatnym Gimnazjum Żeńskim Heleny Kaplińskiej w Krakowie.
Latem 1939 roku został zmobilizowany do 20 Pułku Piechoty 6 Dywizji Piechoty. W szeregach tej jednostki walczył w kampanii wrześniowej. Uczestniczył między innymi w obronie Lublina. 29 września dostał się do sowieckiej niewoli. Wywieziono go w głąb ZSRR. Po zawarciu układu Sikorski-Majski wstąpił do Armii Andersa. Otrzymał przydział do 6 pułku artylerii lekkiej 6 Lwowskiej Dywizji Piechoty.
W 1943 roku zgłosił się do służby w kraju. Po odbyciu szkolenia dywersyjnego w nocy z 4 na 5 maja 1944 roku w ramach operacji lotniczej „Weller 17” został przerzucony do okupowanej Polski. Razem z nim w kraju znaleźli się Tadeusz Stanisław Jaworski „Bławat”, Antoni Nosek „Kajtuś”, Cezary Nowodworski „Głóg”, Mieczysław Szczepański „Dębina”, Czesław Trojanowski „Litwos”.
W lipcu 1944 roku skierowano go do 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty. Podróżując na zapleczu frontu, zdołał dojechać do Lublina. Wziął udział w walkach o miasto. W grudniu 1944 roku został aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa. Pod fałszywym nazwiskiem trafił do łagru w Stalinogorsku. Jesienią 1945 roku został zwolniony. Przez Czechosłowację przedostał się do ośrodka dla polskich oficerów w Murnau am Staffelsee.
Służył w 2 Korpusie Polskich Sił Zbrojnych. Po demobilizacji uczył języka angielskiego w polskich szkołach w Wielkiej Brytanii, a także historii w szkołach angielskich. Aktywnie działał w środowiskach polonijnych. Zmarł 28 lutego 2010 roku.
